Πόσοι αυτοκινητόδρομοι χωράνε ακόμα στο δίκτυο της χώρας;

Καθώς διαμορφώνεται το τοπίο των νέων έργων είναι εμφανές πως η “δρομομανία” στη χώρα έχει ακόμα δρόμο μπροστά της. Οι τοπικές κοινωνίες σε πολλά μέρη της χώρας εξακολουθούν να ζητούν δρόμους, ακόμα και αν δεδομένα δεν θα υπάρχει η ανάλογη κίνηση σε αυτούς για να δικαιολογήσουν ούτε την επένδυση και κυρίως την -όποια- απόσβεση. Όμως ποσους αυτοκινητόδρομους χωρά ακόμα η χώρα μας;

Πέρα από κάποιες δεδομένες ανάγκες που υπάρχουν η χώρα στο Ηπειρωτικό της τμήμα είναι σε μεγάλο βαθμό καλυμμένη. Με τους νέους αυτοκινητόδρομους να τίθενται σε λειτουργία και με κάποιους ακόμα σε φάση δημοπράτησης-προετοιμασίας και κατασκευής, η ανάγκη για νέους δρόμους μειώνεται.

Το βόρειο και νότιο τμήμα του Ε65, το Πάτρα-Πύργος είναι τα βασικά έργα νέας γενιάς. Από εκεί και έπειτα το επόμενο που θα δούμε να γίνει είναι το η παράκαμψη Χαλκίδας, το Ιωάννινα-Κακαβιά, για να ολοκληρωθεί ο άξονας της Ιόνιας Οδού, ο άξονας Λαμία-Καρπενήσι. Αυτά όσον αφορά τους αυτοκινητόδρομους. Φυσικά και τον ΒΟΑΚ στην Κρήτη τουλάχιστον στο τμήμα Χανιά-Ηράκλειο-Άγιος Νικόλαο.

Για να μην υπερβάλλουμε υπάρχουν δίκαια αιτήματα για αναβάθμιση οδικών αξόνων αλλά όχι σε αυτοκινητόδρομους αλλά σε δρόμους ταχείας κυκλοφορίας. Σε αυτής της κατηγορίας τους δρόμους βρίσκουμε πολλούς από τους άξονες που όντως χρειάζονται αναβάθμιση είτε γιατί έχουν υποβαθμιστεί κατασκευαστικά είτε γιατί με την σύνδεση τους με αυτοκινητόδρομους γίνονται πιο σημαντικοί και με μεγαλύτερη κίνηση. Κίνηση που όμως δεν δικαιολογεί κατασκευή κλειστού αυτοκινητόδρομου με μεγάλη διατομή (2 λωρίδες και ΛΕΑ, ανισόπεδοι κόμβοι σε όλο το μήκος κλπ).

Τέτοια παραδείγματα μπορούμε να βρούμε σε όλη τη χώρα αλλά περισσότερο στην Πελοπόννησο: Πύργος-Καλό Νερό-Τσακώνα, το οδικό κύκλωμα της Μεσσηνίας (Καλαμάτα-Κορώνη-Μεθώνη-Πύλος-Καλαμάτα), η ολοκλήρωση του οδικού άξονα Σπάρτη-Γύθειο, ο κάθετος άξονας του Μορέα προς Άργος-Ναύπλιο, ο οδικός άξονας Πύργος-Τρίπολη, ο οδικός άξονας Αγρίνιο-Καρπενήσι, Λαμία-Ιτέα-Καρπενήσι, ο διαμήκης άξονας της Εύβοιας, η ολοκλήρωση του κάθετου άξονα Ιόνια Οδός-Αστακός, Πρέβεζα-Φιλιππιάδα, Πρέβεζα-Ηγουμενίτσα κ.α.

Αυτό που έχει μεγάλη σημασία είναι πως πλέον τα οδικά έργα παραμένουν σημαντικά για τη χώρα, αλλά δεν είναι πλέον ο αυτοσκοπός και η αναγκαιότητα των τελευταίων δεκαετιών.

Επιπλέον τα περισσότερα από τα παραπάνω έργα μπορούν να υλοποιηθούν από τις Περιφέρειες καθώς απαιτούν μικρότερα κονδύλια ενώ η ιεράρχηση των προτεραιοτήτων είναι αυτή που θα καθορίσει τι θα προχωρήσει και από που.

Ένα τρανό παράδειγμα είναι οι Περιφέρειες Θεσσαλίας και Κεντρικής Μακεδονίας που υλοποίησαν ή υλοποιούν σημαντικά οδικά έργα όπως τον οδικό άξονα Λάρισα-Τρίκαλα και Λάρισα-Καρδίτσα, τον Περιφερειακό Βόλου, τον Περιφερειακό Κατερίνης, τον οδικό άξονα Θεσσαλονίκη-Δοϊράνη και Θεσσαλονίκη-Γαλάτιστα-Ουρανούπολη.

Συμπερασματικά, τα οδικά έργα δεν τελειώνουν, σε καμία χώρα της Ευρώπης δεν λείπουν, απλά μειώνονται και γίνονται πιο στοχευμένα, όσο οι μεγάλες βασικές ανάγκες καλύπτονται. Για του λόγου το αληθές αυτό το βλέπουμε ήδη στο ΕΣΠΑ 2014-2020 όπου τα οδικά έργα είναι δραστικά λιγότερα αλλά θα το βιώσουμε και στο επόμενο πρόγραμμα 2021-2027.

Καλή συνέχεια σε όλους

2.10.2018

Νίκος Καραγιάννης-ypodomes.com
Ακολουθήστε τον Νίκο Καραγιάννη στο twitter