Όταν οι Αυτοκινητόδρομοι σώζουν ζωές, η αφέλεια τις αφαιρεί

O προχθεσινός χαμός τεσσάρων ανθρώπων στην εθνική οδό Θεσσαλονίκη-Εύζωνοι, μας θυμίζει και πάλι πόσο σημαντική είναι η ύπαρξη των αυτοκινητόδρομων στην Ελλάδα. Υπάρχουν πολλοί “πολέμιοι” της ιδέας των αυτοκινητόδρομων αλλά σε κάθε τέτοιο ατύχημα αποδεικνύεται περίτρανα πως πλέον τα δυστυχήματα και δη τα θανατηφόρα, γίνονται στην συντριπτική τους πλειοψηφία πλέον σε οδικούς άξονες που δεν διαθέτουν χαρακτηστικά κλειστού αυτοκινητόδρομου.

Το ίδιο συνέβη και προχτές σε αυτό τον δρόμο που στο σημείο αυτό είναι η γνωστή παλιά “εθνική”, δηλαδή δρόμος με μία λωρίδα ανά κατεύθυνση, στενός, χωρίς διαχωριστικό ασφαλείας.

Το ίδιο συνέβαινε παλαιότερα στην Κορίνθου-Πατρών, στο Τρίπολη-Καλαμάτα, στο Αντίρριο-Ιωάννινα, στα Τέμπη στον Μαλιακό. Το ίδιο συμβαίνει ακόμα στον Βόρειο Οδικό Άξονα Κρήτης.

Πέρα λοιπόν από τα -χαριτωμένα αλλά πολλές αφελή- τσιτάτα για την “υπερβολή” που έχουμε στην χώρα με τους κλειστούς αυτοκινητόδρομους, τους “μεγαλοεργολάβους” που με τα διόδια τους διαφεντεύουν τους δρόμους της χώρας, τους κακούς “ιδιώτες” που δεν άφησαν στην τύχη τους δρόμους -θανατηφόρα επικίνδυνους- και την ανόητη σύγκριση δρόμου-σιδηρόδρομου (δεν υπάρχει θέμα σύγκρισης ή ανταγωνισμού σε μία χώρα που δεν είχε τίποτα από τα δύο σε όρους σύγχρονης ύπαρξης και με διαφορετική μεταφορική φιλοσοφία) κάθε φορά που έχουμε τέτοια περιστατικά, τέτοιους θανάτους, μας κάνει να σκεφτόμαστε δύο-τρία πράγματα.

Το πρώτο είναι πως δόξα τω θεό! έχουμε ένα μεγάλο δίκτυο αυτοκινητόδρομων με πρακτικά μηδενικά τέτοια θανατηφόρα δυστυχήματα (από δεκάδες πριν ως δημόσιες εθνικές οδοί), το δεύτερο ότι ευτυχώς έχουμε προγραμματίσει ένα επιπλέον πρόγραμμα αναβάθμισης και άλλων δρόμων σε ασφαλείς αυτοκινητόδρομους (Πάτρα-Πύργος, Χανιά-Άγιος Νικόλαος, Λαμία-Ξυνιάδα, Τρικαλα-Εγνατία, Ιωάννινα-Κακαβιά, Παράκαμψη Χαλκίας) και το τρίτο οτι θα πρέπει να αξιολογήσουμε επιπλέον προσθέσεις.

Και μιλώ φυσικά για τον άξονα Θεσσαλονίκη-Χαλάστρα-Εύζωνοι που σε μεγάλο του τμήμα παραμένει δυστυχώς απλή εθνική οδός ενώ παίζει το ρόλο της σύνδεσης της χώρας με τα Σκόπια και κατ`επέκταση με τα Βαλκάνια και την Κεντρική Ευρώπη. Στον διαγωνισμό της Εγνατίας Οδού υπάρχει ως πιθανότητα, το δυστύχημα αυτό την κάνει αναγκαιότητα. Το σχήμα που θα αναλάβει τις τύχες της Εγνατίας θα πρέπει να έχει ως υποχρέωση την αναβάθμιση του δρόμου σε ασφαλή αυτοκινητόδρομο για να τελειώνει αυτή η μακάβρια ιστορία και σε αυτό τον άξονα.

Κάθε φορά που ακούμε ένα τέτοιο περιστατικό, κάθε φορά που έστω ένας άνθρωπος χάνει άδικα τη ζωή του (είτε φταίει είτε όχι) το κοντέρ των χρημάτων που δαπανήθηκαν για αυτούς τους δρόμους (και μετριέται σε αρκετά δισ ευρώ) μηδενίζεται. Η περίφημη οδική ασφάλεια που προσφέρουν οι νέοι αυτοί δρόμοι, είναι μετρήσιμοι, όχι όμως και η αξία έστω ενός ανθρώπου που αφήνει την τελευταία του πνοή σε κακούς δρόμους που ίσως αν είχαμε δώσει λίγη παραπάνω σημασία και ήταν ασφαλείς, τότε να είχαμε -δυνητικά- σώσει.

Σίγουρα δεν μπορούμε να κάνουμε παντού αυτοκινητόδρομους, αλλά τουλάχιστον εκεί που εντοπίζονται οι ανθρώπινες θυσίες θα πρέπει να δούμε πολύ σοβαρά το πρόβλημα και όταν μάλιστα υπάρχουν οι προϋποθέσεις να το λύσουμε. Εξάλλου με πόσα διόδια μπορεί να μετρηθεί μία ανθρώπινη ζωή;

Νίκος Καραγιάννης-ypodomes.com
Ακολουθήστε τον Νίκο Καραγιάννη στο twitter