Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, ένα έργο κόσμημα ολοκληρώθηκε

Όταν ξεκίνησαν τα σχέδια για την Κατασκευή του Κέντρου Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, πίστευα ότι θα είναι ακόμα ένα μεγάλο σχέδιο “μακέτα”. Άλλωστε ως χώρα στο θέμα των αναπλάσεων έχουμε μακρά παράδοση στο να μην καταφέρνουμε να αλλάξουμε το περιβάλλον γύρω μας και να μένει μόνο η κουβέντα.

Στην περίπτωση του ΚΠΙΣΝ, όταν τον Σεπτέμβριο του 2012 έγινε γνωστό ότι ο διαγωνισμός για τον ανάδοχο ολοκληρώθηκε με ανάδοχο την Κ/Ξ ΤΕΡΝΑ-Impregillo εξακολουθούσαμε να πιστεύουμε ότι για αυτό το έργο που μόλις ξεκινούσε θα περνούσαν πολλά χρόνια μέχρι να το δούμε ολοκληρωμένο. Επηρεασμένοι από τα δομικά προβλήματα που συναντάμε στα δημόσια έργα ή σε εκείνα με παραχώρηση θεωρήσαμε ότι είναι ακόμα ένα τέτοιο.

Ευτυχώς, ευτυχέστατα κάναμε λάθος. Στην πρώτη επίσημη επίσκεψη που έγινε στο εργοτάξιο το 2013 έγινε το πρώτο “τουρ” στο χώρο. Είδαμε τα θεμέλια που μόλις είχαν μπει και έγινε μία αναλυτική παρουσίαση στο πως και πότε θα έχουμε τις επόμενες σημαντικές στιγμές για το έργο.

Από τότε, κάθε φορά που επισκεπτόμασταν το έργο, υπήρχε πάντα σημαντική κατασκευαστική πρόοδος. Δεν υπήρξε μία φορά που να αφήσουμε το μυαλό μας να πιστέψει ότι το έργο έχει προβλήματα, ότι θα καθυστερήσει. Ακόμα και όταν βρέθηκαν σημαντικά αρχαιολογικά ευρήματα η κατασκευή δεν επηρεάστηκε συνολικά και το θέμα αντιμετωπίστηκε άψογα.

Προσωπικά για μένα υπήρξαν 3 κορυφαίες στιγμές για αυτό το έργο. Το πρώτο ήταν εκείνη η πρώτη επίσκεψη στο χώρο, όπου τα θεμέλια δήλωναν την ισχυρή πίστη του Ιδρύματος να ξεκινήσει και να τελειώσει τα έργα. Το δεύτερο ήταν όταν έγινε η πρώτη ξενάγηση μέσα στις έτοιμες πλέον κτιριακές εγκαταστάσεις, όπου η συγκίνηση και ο θαυμασμός διαδέχονταν κάθε φορά που βλέπαμε τους χώρους ένα προς ένα.

Το τρίτο, είναι για μένα προσωπικά και η πιο μαγική στιγμή κατά τη διάρκεια της κατασκευής του Κέντρου Πολιτισμού Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Ήταν εκείνη η καλοκαιρινή νύχτα του Ιουλίου όταν ο “χορός των Γερανών” μάγεψε όσους βρέθηκαν εκεί, μαζί και εμένα. Ήταν άλλωστε η πρώτη “όπερα” όπου παίχτηκε στο χώρο με πρωταγωνιστές τους κατασκευαστικούς γερανούς, τους χειριστές τους και τους μουσικούς που πλαισίωσαν την εναρμονισμένη κίνηση των 10 τεράστιων μηχανημάτων. Είναι η πιο μαγική στιγμή που έχω ζήσει σε εργοτάξιο.

Πέρυσι τέτοια εποχή, μας είπαν ότι τον Ιούνιο το αργότερο όλα θα έχουν τελειώσει και έτσι και έγινε. Τον Ιούνιο το ΚΠΙΣΝ ήταν έτοιμο, επιβλητικό, συγκινητικά όμορφο και λίγες εβδομάδες αργότερα άνοιξε δοκιμαστικά τις πύλες του στον κόσμο. Από τότε δεν έκλεισε ποτέ καθώς η προσέλευση του κόσμου ήταν πρωτοφανής. Σαν επισκέπτης πήγα ένα απόγευμα στο τέλος Αυγούστου και ομολογώ ότι συγκινήθηκα βλέποντας τον κόσμο να καμαρώνει και να μιλά για αυτό το νέο στολίδι της πόλης. Το νέο σημείο αναφοράς της Αθήνας. Εξάλλου σε αυτή τη χώρα δεν έχουμε πολλά να καυχιόμαστε και αυτό το έργο όπως έχω ξαναπεί στο παρελθόν, διαμέσω του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος είναι η δική μας κληρονομιά στις επόμενες γενιές Ελλήνων.

Πριν λίγες μέρες ξεκίνησε η απόδοση της επένδυσης στο Δημόσιο. Ευτυχώς για όλους μας το Ίδρυμα θα είναι εκεί να κρατά το ΚΠΣΙΝ ψηλά με χορηγίες και την υψηλή εποπτεία που θα παρέχει.

Το Κέντρο Πολιτισμού έχει πολλές πρωτιές και ιδιαιτερότητες που αξίζει να μάθετε (τουλάχιστον μερικές):

-Είναι η μεγαλύτερη “κατασκευαστική δωρεά” προς το Δημόσιο με 610εκ.ευρώ από την ίδρυση του Ελληνικού Κράτους.

-Είναι το πρώτο κτίριο που διακρίθηκε με το Leed Platinum για τις πράσινες πρακτικές του κατά τη διάρκεια της κατασκευής του αλλά και της λειτουργίας του.

-Το στέγαστρο που διαθέτει είναι 100% ενεργειακό και αποτελείται από φωτοβολταϊκά πάνελς που εξασφαλίζουν τις καθημερινές ενεργειακές ανάγκες του χώρου.

-Το Πάρκο Σταύρος Νιάρχος είναι το μοναδικό τεχνητό επικλινές πάρκο στην Αθήνα με αποκορύφωμα την θέα 360 μοιρών σε όλο το λεκανοπέδιο.

Νίκος Καραγιάννης-ypodomes.com
Ακολουθήστε τον Νίκο Καραγιάννη στο twitter