Η τραυματισμένη εικόνα της Αθήνας, πεδίο προβληματισμού και σκέψης

Με μία Αθήνα να “βράζει” από τουρισμό, με νέα ξενοδοχεία με το Air-bnb να έχει δημιουργήσει χιλιάδες αυτοσχέδιες νέες τουριστικές περιοχές στην Αθήνα, με το Αεροδρόμιο της Αθήνας και την Aegean να είναι βασικοί πρωταγωνιστές αυτής της μεγάλης ανόδου, θα πρέπει ως πόλη να “τρίβουμε” τα χέρια μας.

Η πόλη έχει να δει τέτοια κύματα τουρισμού δεκαετίες και τα ρεκόρ διαδέχονται το ένα το άλλο. Όλη αυτή η νέα πραγματικότητα της Αθήνας με τουρισμό όλο το χρόνο έχει δημιουργήσει μία εικόνα αναγέννησης της πόλης και διαμέσου της Αθήνας και της Ελλάδας. Αυτή όμως η αίσθηση χαράς έρχεται σε αντίθεση με την εικόνα που σε πολλά σημεία έχει το κέντρο της πρωτεύουσας.

Είναι ίσως από τις ελάχιστες περιπτώσεις που μία τόσο μεγάλη πόλη που ο πυρήνας της είναι λιγότερο όμορφος από τα προάστια της. Η σημερινή εικόνα της πόλης δείχνει κουρασμένη και παλιά, δείχνει τελικά τραυματισμένη. Η συντήρηση δρόμων, πεζοδρομίων και πλατειών μόνο αρμονική δεν είναι.

Η κατάληψη των δρόμων από οχήματα και μηχανάκια είναι πασιφανής ενώ ακόμα και στην περίπτωση της διαχείρισης απορριμμάτων, οι υπάρχουσες υποδομές σε κάδους τις περισσότερες φορές μόνο κολακευτική δεν είναι.

To αιώνιο πρόβλημα του κέντρου της Αθήνας είναι η εικόνα της ως πόλης. Το κοντράστ μεταξύ περιοχών όπως το Κολωνάκι και το Σύνταγμα με την Ομόνοια και τον Κολωνό είναι μνημειώδες. Κοινή συνισταμένη σε όλες τις περιοχές είναι το ίδιο δρόμοι-πεζοδρόμια-πλατείες έχουν μία χλιαρή εικόνα στην καλύτερη περίπτωση. Δεν συναντάς πουθενά μία εντυπωσιακή εικόνα ενός Δήμου που λειτουργεί για το κέντρο με τον ίδιο τρόπο που λειτουργεί για παράδειγμα στη Βιέννη ή στο Μόναχο.

Ακούμε συνεχώς για εντυπωσιακές παρεμβάσεις, για μεγαληπήβολα σχέδια (που τελικά μένουν μακέτες), για κόντρες μεταξύ της κεντρικής κυβέρνησης και του Δήμου και κάπου έχουμε χάσει το νόημα στο πραγματικό πρόβλημα που ίσως λύνετιαι με τη δημιουργία ενός τμήματος στο Δήμο αρμόδιο για την εικόνα του κέντρου της πόλης. Να είναι υπεύθυνο, χωρίς φανφάρες για την διατήρηση του επιπέδου όχι μόνο σε ανεκτά επίπεδα, αλλά σε επίπεδα που αρμόζουν στο κέντρο μίας πόλης όπως η Αθήνα. Μία task-force η οποία θα φροντίζει αυτό που είναι αυτονόητο σε άλλες αντίστοιχου μεγέθους πόλεις.

Οι δρόμοι να είναι καθαροί, με σωστή σήμανση και διαγράμμιση (ειδικά η διαγράμμιση είναι πεδίο ανεκδότου καθώς αν δεν φθαρούν τελείως δεν υπάρχει ανανέωση), με καθαρά πεζοδρόμια και πλατείες οι οποίες να συντηρούνται διαρκώς (και οχι να αφήνουμε μία-μία τις πλάκες να σπάνε και στο τέλος να έχουμε την εικόνα βομβαρδισμένου τοπίου που είναι επικίνδυνες για τους πεζούς), με φυτά, θάμνους και δέντρα που διατηρούνται και δεν θυμίζουν ανεξέλεγκτη ζούγκλα. Τα μνημεία και τα σημεία ενδιαφέροντος να είναι διαρκώς καθαρά και με τουριστική σήμανση. Μιλάμε για απλά, αυτονόητα σε άλλες πρωτεύουσες πράγματα.

Η εικόνα της Αθήνας είναι ο καθρέπτης της χώρας, όπως και το λιμάνι του Πειραιά. Όταν αυτή η εικόνα εμφανίζεται τραυματισμένη και τριτοκοσμική δεν είναι καθόλου κολακευτική. Αν πάμε στην περίπτωση της οδού Αθηνάς και των πέριξ δρόμων μέχρι την Πειραιώς εκεί δυστυχώς έχουμε μία τελείως ανατρεπτική κατάσταση.

Η αγορά στην Αθηνάς για παράδειγμα, αποτελεί σημείο όπου η έλλειψη καθαριότητας και η ακαταστασία είναι η καθημερινότητα. Μπορεί να αποτελεί τουριστική ατραξιόν για την πόλη αλλά μόνο κολακευτική δεν είναι για την πόλη που δείχνει τον “κακό” “ασιατικό” εαυτό της. Η έννοια της καθαριότητας είναι τελείως διαστρεβλωμένη και στον βωμό της “εναλλακτικής εικόνας” της πόλης είναι σημείο που προσβάλει την αισθητική της πόλης. Εδώ είναι τελείως περίεργο που κανένας δεν διαμαρτύρεται για αυτή την εικόνα, για αυτή την κατάσταση στην οδό Αθηνάς και τους πέριξ δρόμους.

Αυτή την εικόνα θέλουμε να περάσουμε; αυτοί είμαστε; αυτό τελικά μπορούμε; Αν υπάρχει προβληματισμός, γιατί δεν υπάρχει συνεργασία; γιατί Δήμος και φορείς δεν προσπαθούν να δημιουργήσουν ένα κέντρο που να υποδέχεται με τον τρόπο που αρμόζει αυτά τα εκατομμύρια επισκεπτών που έρχονται να δουν την αναγεννημένη Αθήνα μετά την κρίση;

Η πόλη μας, η Αθήνα, είναι μία όμορφη πόλη. Διαφωνώ κάθετα για αυτούς που λένε ότι η πόλη είναι άσχημη και χαοτική, ότι πρέπει να γκρεμιστεί και να ξανασχεδιαστεί. Είναι δύο επίθετα που τα έχουμε επιβάλει στην πόλη μας και ακόμα πιο καταθλιπτικό είναι το γεγονός ότι τα έχουμε αποδεχθεί σαν κάτι φυσικό. Έχουμε μία όμορφη πόλη κάτω από ένα πέπλο εγκατάλειψης.

Η εικόνα που θέλουμε να έχει αυτή η όμορφη παραλιακή, μεσογειακή πόλη, είναι στα χέρια μας να τη φτιάξουμε και να τη διατηρήσουμε. Με μεγάλες και μικρές παρεμβάσεις, με στόχο όμως να υπάρχει διατήρηση αυτής της εικόνας και όχι απλά να κάνουμε παρεμβάσεις που θα αντέξουν μόνες τους στο χρόνο. Το βέβαιο είναι ότι κάτι πρέπει να αλλάξει, κάτι πρέπει να γίνει. Για τους Αθηναίους και τους επισκέπτες αλλά τελικά γιατί το χρωστάμε στην πόλη.

Καλή εβδομάδα σε όλους
2.5.2018

Νίκος Καραγιάννης-ypodomes.com
Ακολουθήστε τον Νίκο Καραγιάννη στο twitter