Ζωηρό ενδιαφέρον της Dimand για είσοδο στην προσιτή κατοικία – Ανδριόπουλος: ενδιαφερόμαστε για την λύση του προβλήματος

Σχέδια για την είσοδο στην προσιτή κατοικία προανήγγειλε ο Διευθύνων Σύμβουλος της Dimand, Δημήτρης Ανδριόπουλος σε άρθρο του στην ιστοσελίδα της εταιρείας. “Η κοινωνική κατοικία αποτελεί ένα από τα σοβαρότερα κοινωνικά, πολιτικά και οικονομικά θέματα που έχουμε να αντιμετωπίσουμε και συνδέεται άμεσα με ορισμένες από τις μεγάλες εθνικές και παγκόσμιες προκλήσεις που έχουμε μπροστά μας, όπως το δημογραφικό και η κλιματική αλλαγή” τονίζει στην αρχή του κειμένου του.

Το ενδιαφέρον για την είσοδο της εταιρείας στην προσιτή κατοικία περιγράφεται πολύ ευκρινώς στην παραγραφο που αναφέρει πως “στην DIMAND, γνωρίζουμε το πρόβλημα και ενδιαφερόμαστε για τη λύση του. Η κοινωνική κατοικία αποτελεί την απάντηση στην επιδεινούμενη στεγαστική κρίση και είναι ένα κρίσιμο βήμα για τη δημιουργία πόλεων προσιτών και ανθεκτικών στις σύγχρονες προκλήσεις. Στόχος μας είναι να συνδιαμορφώσουμε το πλαίσιο αντιμετώπισης της στεγαστικής κρίσης και να συνεισφέρουμε ως ιδιωτικός τομέας στις πρωτοβουλίες της πολιτείας.

Πέρα από τη σωστή ανάγνωση του προβλήματος, έχει σημασία να εξετάσουμε καλές πρακτικές και πετυχημένα παραδείγματα του εξωτερικού, αντιπαραδείγματα παλαιότερων ετών από τα οποία πρέπει να μάθουμε και να προσέλθουμε σε έναν ειλικρινή διάλογο με όλα τα εμπλεκόμενα μέρη, ώστε να εξασφαλίσουμε μια θετική αρχή. Αν καταφέρουμε να δημιουργήσουμε ένα success story, ένα αποτελεσματικό modus operandi και ένα νέο επιτυχημένο παράδειγμα, η συνέχεια θα είναι ανάλογη και πολλαπλασιαστικά θετική. Το να πας από το 0 στο 1, είναι πολλές φορές δυσκολότερο σε σχέση με το να πας από το 1 στο 10. Υπάρχουν πετυχημένες πολιτικές, υπάρχουν και προκλήσεις, για αυτό και το ζήτημα της στέγης απασχολεί όλες τις σύγχρονες κοινωνίες”.

Όπως λέει, η κοινωνική και προσιτή κατοικία δεν αφήνει αδιάφορη την Dimand αλλά κάτω από κάποιους όρους: “Φτιάχνοντας το σωστό πλαίσιο, λειτουργώντας με αποτελεσματικότητα και σχεδιάζοντας αποδοτικά, μπορούμε να μετατρέψουμε ένα μεγάλο πρόβλημα σε ευκαιρία για παρεμβάσεις με ανθρωποκεντρικό, κοινωνικό, οικονομικό και περιβαλλοντικό αντίκτυπο. Για εμάς, αυτές οι παρεμβάσεις είναι μέρος του οράματός μας για τις πόλεις στις οποίες θέλουμε να ζούμε”.

Ο κ.Ανδριόπουλος θέτει κάποια ενδιαφέροντα ερωτήματα σχετικά με την κατοικία όπως γιατί το στεγαστικό πρόβλημα οξύνεται παρότι ο πληθυσμός μειώνεται; Και πώς συμβιβάζεται η ιδέα ότι απαιτείται επιπλέον δόμηση για να καλυφθεί η ζήτηση και να εξομαλυνθούν οι τιμές, με την περιβαλλοντική ισορροπία; Τι μας δείχνουν οι φυσικές καταστροφές, που προκαλεί η κλιματική αλλαγή, για την ανθεκτικότητα των πόλεων και τη βέλτιστη χωροθέτηση του δομημένου αστικού ιστού;

Ο επικεφαλής της Dimand υποστηρίζει πως “η κοινωνική κατοικία οφείλει να είναι κομβικός παράγοντας του αστικού σχεδιασμού και της κοινωνικής πολιτικής, στοχεύοντας να προσφέρει προσιτή στέγη σε όσους δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στο επίπεδο των τιμών που έχουν διαμορφωθεί στην αγορά”.

Παράλληλα σημειώνει πως έργα που τρέχει η εταιρεία όπως το Μινιόν και το Φιξ στη Θεσσαλονίκης θα μένουν ζωντανά καθ` όλη τη διάρκεια της ημέρας καθώς περιλαμβάνουν μεικτές χρήσεις για κατοικία και εργασία. “Η ένταξη οικιστικών χρήσεων στο σχεδιασμό μιας ανάπλασης, εξασφαλίζει «ζωή» καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας, συνεχόμενες κοινωνικές, εμπορικές και πολιτιστικές αλληλεπιδράσεις” λέει χαρακτηριστικά.

Τι συμβάνει σήμερα

Σύμφωνα με στοιχεία που παραθέτει ο κ.Ανδριόπουλος, ο όρος – ομπρέλα που χρησιμοποιείται διεθνώς για να περιγράψει τις πρωτοβουλίες του κράτους, αλλά και του ιδιωτικού τομέα, είναι «προσιτή στέγη» (affordable housing). Ως «προσιτή» έχει οριστεί η στέγη που κοστίζει σε ένα νοικοκυριό λιγότερο από 30% του εισοδήματός του και τα στοιχεία που έχουμε επιβεβαιώνουν την ένταση του προβλήματος.

Σύμφωνα με τη Eurostat, το 2022, το κόστος της στέγης αντιστοιχούσε στο 34,2% του διαθέσιμου εισοδήματος των ελληνικών νοικοκυριών, ξεπερνώντας το όριο του 30%. Αν μάλιστα, λάβουμε υπόψιν μας τα εισοδήματα των νοικοκυριών που βρίσκονται κάτω από το 60% του διάμεσου ελληνικού εισοδήματος, το ποσοστό εισοδήματος που κατευθύνεται στις ανάγκες στέγασης ανέρχεται για τα ελληνικά νοικοκυριά, στο δυσθεώρητο 61,5%. Σε αυτή την εισοδηματική κατηγορία, ακόμα και ο ευρωπαϊκός μέσος όρος βρίσκεται πάνω από το όριο (38%), καθώς πέρα από την Ελλάδα, υπάρχουν άλλες 18 χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τα νοικοκυριά των οποίων, χρειάζεται να πληρώσουν για στεγαστικές ανάγκες, περισσότερο από 30% του διαθέσιμου εισοδήματός τους.

Τι γίνεται στο εξωτερικό

Αναφερόμενος στο εξωτερικό αναφέρει παραδείγματα: Στην Αυστρία και στην Ολλανδία, το 30% του αποθέματος κατοικιών αφορά σε κοινωνική κατοικία. Η Βιέννη μάλιστα, θεωρείται ένα από τα πιο επιτυχημένα παραδείγματα σε διεθνές επίπεδο, με δεδομένο ότι περίπου το 60% του πληθυσμού της ζει σε σπίτι που υποστηρίζει η πολιτεία. Με τον τρόπο αυτό, αποτρέπεται η δημιουργία γκέτο, η πόλη διασφαλίζει ότι άτομα όλων των εισοδημάτων ζουν μαζί και η πόλη διακρίνεται από αρχιτεκτονική και αισθητική συνέχεια, αποφεύγοντας τη δημιουργία συνοικιών με κακή φήμη και εικόνα. Στη Στοκχόλμη έχουν κάνει κάτι άλλο. Η συνοικία Hammarby Sjostad ήταν μια εγκαταλελειμμένη και παρηκμασμένη βιομηχανική περιοχή, η οποία σήμερα έχει μεταμορφωθεί σε μια «πράσινη» συνοικία, με οικιστικές χρήσεις μικτών εισοδημάτων που περιλαμβάνουν και «προσιτές» κατοικίες.

Η περιοχή αυτή στεγάζει 25.000 κατοίκους σε βιοκλιματικά σπίτια, προάγοντας την ενεργειακή αποδοτικότητα και την περιβαλλοντική προστασία, ταυτόχρονα με την κοινωνική συνοχή, κάνοντας εφικτή τη διαμονή ανθρώπων με διαφορετικό εισοδηματικό υπόβαθρο. Οι αναπλάσεις παλιών παρηκμασμένων χώρων, όταν προβλέπουν και οικιστικές χρήσεις, ενισχύουν την προσφορά και λειτουργούν προς την κατεύθυνση της εξομάλυνσης της αγοράς. Στο Αμβούργο, το παλιό λιμάνι της πόλης, έχει μετατραπεί σήμερα στη συνοικία HafenCity, που φιλοξενεί ταυτόχρονα εταιρείες, χώρους πολιτισμού και περίπου 16.000 κατοίκους, διπλασιάζοντας την προσφορά κατοικίας στο κέντρο της πόλης.

Αυξάνεται το ενδιαφέρον για την προσιτή κατοικία

Την εκκίνηση του “χορού” για την είσοδο των μεγάλων εταιρειών του real estate και των κατασκευών, είχε κάνει τον περασμένο Οκτώβριο ο επικεφαλής του Ομίλου ΑΚTOR, Αλέξανδρος Εξάρχου εκφράζοντας το ενδιαφέρον του για είσοδο στον χώρο της προσιτής κατοικίας.

Μάλιστα είχε αναφέρει ότι σκανάρονται περιοχές εντός της Αττικής οι οποίες μπορεί να με την ανακαίνιση κτιρίων να προσφέρουν προσιτή κατοικία.

Ο Δημήτρης Ανδριόπουλος έρχεται να πάει ένα βήμα παρακάτω θέτοντας την Dimand μέσω ενός κανονιστικου πλαισίου στις εταιρείες που επίσης θέλουν να είναι συμμέτοχες σε ένα τέτοιο πλάνο.

Αυτό είναι πολύ πιθανό να συμπαρασύρει το επόμενο διάστημα και άλλα επιχειρηματικά σχήματα στο να ακολουθήσουν αυτή την τάση η οποία έχει δημιουργηθεί άλλωστε ως ανάγκη όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε ολόκληρη της Ευρώπη καθώς το κτιριακό δυναμικό φαίνεται πως δεν επαρκεί για να καλύψει τις ανάγκες και αυτό που διατίθεται απευθύνεται κυρίως στο υψηλότερο επίπεδο της μεσαίας τάξης και πάνω από αυτό.