Xylem: Θα μπορούσαν εκατομμύρια αντλιών να ξαναπαγώσουν  την Αρκτική;

Μια επιστημονική ομάδα σκέφτηκε μια ιδέα για την επιβράδυνση της υπερθέρμανσης του πλανήτη με την χρήση 10 εκατ. αντλιών. Κατά την διάρκεια του χειμώνα, οι αντλίες τροφοδοτούμενες από αιολική ενέργεια θα μπορούσαν να αντλούν στην επιφάνεια θαλασσινό νερό, ενισχύοντας το στρώμα επιφανειακού πάγου κατά ένα μέτρο.

«Πιο παχύ στρώμα πάγου, σημαίνει πάγος με περισσότερη διάρκεια. Αυτό με τη σειρά του θα σήμαινε σημαντική μείωση του κινδύνου τήξης όλων των θαλάσσιων πάγων από την Αρκτική κατά το καλοκαίρι», παρατήρησε ο φυσικός Steven Desch σε πρόσφατη συνέντευξή του. Είναι μάλιστα ένας από τους συγγραφείς μιας καινούριας έρευνας που σκιαγραφεί το εν λόγω σχέδιο, στο επιστημονικό περιοδικό «Earth’s Future».

Σύμφωνα με τους επιστήμονες, είναι πολύ πιθανό μέχρι το 2030 η Αρκτική να μην έχει καθόλου πάγους κατά τους προχωρημένους καλοκαιρινούς μήνες. Κανονικά οι πάγοι αντανακλούν το ηλιακό φως αλλά, σε περίπτωση απουσίας τους, αυτό θα απορροφάται απευθείας από τον ανοιχτό ωκεανό.

«Είναι σχετικά απίθανο τα επίπεδα του διοξειδίου του άνθρακα και των μέσων θερμοκρασιών να μειωθούν έγκαιρα ώστε να αποτραπούν οι παραπάνω απώλειες, οπότε η τεχνητή αποκατάσταση των πάγων κρίνεται επιτακτική», σημειώνουν οι συγγραφείς της έρευνας. «Εδώ ερευνούμε τρόπους βελτίωσης της παραγωγής πάγων στην Αρκτική χρησιμοποιώντας αιολική ενέργεια κατά τη διάρκεια του Αρκτικού χειμώνα, αντλώντας νερό στην επιφάνεια όπου και θα παγώσει πιο γρήγορα.»

Το κόστος διαχείρισης των πάγων στην Αρκτική

Η ερευνητική ομάδα σημειώνει πως ο πρωταρχικός της στόχος είναι να αποκαταστήσει τους πάγους στον Αρκτικό Ωκεανό σε επίπεδα προ κλιματικής αλλαγής που σχετίζεται με την ανθρώπινη παρέμβαση. Αυτό το αποκαλούν Arctic ice management  ή AIM (διαχείριση πάγων Αρκτικής). Η έρευνά τους κοστολογεί την χρησιμοποίηση αντλιών σε ποσοστό 10% αλλά και 100% στην επιφάνεια της Αρκτικής. Η διαφορά ποσοτικοποιείται στην χρησιμοποίηση 10 εκατ. ή 100 εκατ. αντλιών αντίστοιχα σε μια περίοδο 10 χρόνων.

Οι επιστήμονες υπολογίζουν το κόστος στα 50 ή 500 δις δολάρια το χρόνο, ανάλογα με την περιοχή κάλυψης. Σύμφωνα πάντα με τους συγγραφείς 500 δις δολάρια αντιπροσωπεύουν:

– Το 0,64% του τρέχοντος παγκόσμιου ΑΕΠ (78 τρις δολάρια)

– 7% του τρέχοντος ΑΕΠ των ΗΠΑ (18,5 τρις δολάρια)

– 13% του τρέχοντος ομοσπονδιακού προϋπολογισμού των ΗΠΑ (3,8 τρις δολάρια)

«Έτσι, η χρησιμοποίηση τέτοιων συσκευών σε ολόκληρη την Αρκτική είναι άμεσα συγκρίσιμη με το μέγεθος της αμερικανικής αυτοκινητοβιομηχανίας ή την εμπλοκή στον Πόλεμο του  Ιράκ, που ναι μεν είναι κοστοβόρος αλλά οικονομικά εφικτός», σημειώνουν οι επιστήμονες. «Υπάρχει εύλογη προσδοκία, ότι αυτά τα χρήματα που θα επενδυθούν σε μεγάλο βαθμό στη βιομηχανία, θα τονώσουν την οικονομία και θα ενθαρρύνουν την οικονομική ανάπτυξη.»