Σύνθετο πρόβλημα λειψυδρίας και δικτύων ύδρευσης στη Δυτική Μάνη

Η καλοκαιρινή περίοδος μπορεί να έφτασε στον Δήμο Δυτικής Μάνης, όμως μαζί της ήρθε και το χρόνιο πρόβλημα λειψυδρίας. Στην περιοχή η οποία κατακλύζεται από επισκέπτες και τουρίστες, το πρόβλημα είναι έντονο και μάλιστα δεν έχει κάνει μόνο με την λειψυδρία αλλά και με την ποιότητα νερού που διοχετεύεται στο δίκτυο.

Όπως επισημαίνει στο ypodomes.com ο Αντιδήμαρχος Τεχνικoύ Προγράμματος του Δήμου Δυτικής Μάνης, Ευάγγελος Ανδροβιτσανέας, το πρόβλημα έχει δύο σκέλη:  έλλειψη ικανής ποσότητας νερού αλλά και ποιότητα δικτύου.  Αναφορικά με το πρώτο, το χειμώνα η έλλειψη νερού είναι μικρότερη καθώς οι μόνιμοι κάτοικοι αγγίζουν τους 7.000, όμως το καλοκαίρι ο αριθμός αυτός σύμφωνα με υπολογισμούς του Δήμου φτάνει και ξεπερνά τους 40.000.

Αρκετοί για να καλύψουν το  πρόβλημα της έλλειψης νερού έχουν κατασκευάσει δεξαμενές όπου είτε πληρώνονται με βρόχινο νερό είτε καλύπτεται με βυτία. Κάποιες επιχειρήσεις καταφεύγουν στη λύση των βυτίων το καλοκαίρι για να μην ξεμείνουν από νερό.  To κόστος ανά κυβικό είναι αρκετά σημαντικό και ποικίλει ανάλογα με τον προμηθευτή, πάντως χαρακτηρίζεται ως ακριβή λύση. Είναι όμως μια λύση ανάγκης για να καλύψει η περιοχή τις ανάγκες ύδρευσης που δημιουργούνται το καλοκαίρι.

Παράλληλα, η οικιστική ανάπτυξη που παρατηρείται στην περιοχή δημιουργεί  επιπρόσθετη πίεση στην παρατηρούμενη λειψυδρία, καθώς κάποιες από τις νέες αναπτύξεις περιλαμβάνουν πισίνες με αποτέλεσμα να δημιουργείται ακόμα μεγαλύτερη ζήτηση σε νερό, ειδικά το καλοκαίρι.

Το ζήτημα της ποιότητας του νερού

Όπως τονίζει ο κ.Ανδροβιτσανέας,  παρότι υπάρχει ικανοποιητική ποιότητα νερού από τις πηγές, όταν αυτό αναμειγνύεται με εκείνο από τις γεωτρήσεις, αυξάνεται η αλατότητα του με αποτέλεσμα να μην είναι πόσιμο. Ταυτόχρονα, η κατάσταση των δικτύων και η διανομή τους επίσης είναι ένα συνδεδεμένο πρόβλημα.

Για αυτό το λόγο πριν από δέκα μήνες ο Δήμος Δυτικής Μάνης απευθύνθηκε στο Πολυτεχνείο για μια ολοκληρωμένη προσέγγιση στο θέμα της υδροδότησης Δυτικής Μάνης. Στην περιοχή ήρθε μια ομάδα, έγινε μια έρευνα και σήμερα έχουν καταλήξει σε κάποια πρώτα συμπεράσματα.

Το ερευνητικό έργο του ΕΜΠ συνεχίζεται όμως τα πρώτα ευρήματα αυτής της έρευνας παρουσιάστηκαν σε δύο συνέδρια, το ένα στο Μονπελιέ και το άλλο στη Βιέννη. “Αναμένουμε πλέον από το Πολυτεχνείο να μας παραδώσει το πόρισμα του για να μπορέσουμε να κινηθούμε αναλόγως. Στόχος μας είναι να διεκδικήσουμε κονδύλια για την ολιστική λύση του προβλήματος της περιοχής” σημειώνει χαρακτηριστικά ο κ.Ανδροβιτσανέας.

Η σημερινή κατάσταση

Ο Δήμος Δυτικής Μάνης αποτελείται από δύο Δημοτικές Ενότητες. Η Δημοτική Ενότητα Λεύκτρου υδροδοτείται από τις πηγές του Βυρού (Ταϋγετος) και από τρεις κύριες γεωτρήσεις και επιπλέον από κάποιες μικρότερες πηγές που υδροδοτούνται ορεινοί οικισμοί.

Η Δημοτική Ενότητα Αβίας υδροδοτείται από της πηγές του Ριντόμου (Ταύγετος)  ενώ συγκεκριμένοι οικισμοί υδροδοτούνται από κάποιες μικρότερες πηγές και ένα μικρό τμήμα της Δημοτικής Ενότητας εξυπηρετείται από το δίκτυο της Καλαμάτας. Το μεγαλύτερο πρόβλημα εντοπίζεται στην Δημοτική Ενότητα Λεύκτρου που έχει και την μεγαλύτερη τουριστική ανάπτυξη.

Το δίκτυο της περιοχής

Το σημερινό δημοτικό δίκτυο ύδρευσης αποτελείται από την συνένωση των υπαρχόντων κοινοτικών δικτύων της προ Καλλικρατικής συνένωσής τους. Στην πλειοψηφία τους πρόκειται για αυτόνομα αντικατεστημένα δίκτυα τα οποία όμως μεταγενέστερα αφενός συνενώθηκαν μερικώς και προχείρως μεταξύ τους, αφετέρου έχουν επεκταθεί λόγω της έντονης ανοικοδόμησης χωρίς τις προσήκουσες μελέτες, ενώ το έντονο ανάγλυφο της περιοχής δυσχεραίνει την απρόσκοπτη παροχή νερού σε όλους τους Οικισμούς.

Έτσι σήμερα αγωγοί παλαιών προδιαγραφών είναι συνδεδεμένοι με αγωγούς νεώτερων προδιαγραφών, ενώ οι δεξαμενές συλλογής είναι στην πλειοψηφία τους κατασκευασμένες δεκαετίες πριν. Το κεντρικό δίκτυο  που μεταφέρει το νερό από τις πηγές του Ταϋγέτου είναι παλαιωμένο με άμεσες συνέπειες τόσο στην απώλεια ποσότητας όσο και στην τελική ποιότητα του νερού που διοχετεύεται.

Η λύση που φαίνεται να προκρίνεται είναι αυτή της λιμνοδεξαμενής

Σύμφωνα με την Τεχνική Έκθεση που συντάχθηκε από τη Σχολή Πολιτικών Μηχανικών του ΕΜΠ, Τομέα Υδατικών Πόρων και Περιβάλλοντος, αφού υπήρξε αναζήτηση εναλλακτικών προτάσεων αντιμετώπισης του ζητήματος. Όπως αναφέρεται, η βέλτιστη, μακροχρόνια λύση για την  αντιμετώπιση της λειψυδρίας είναι η κατασκευή λιμνοδεξαμενών, με σκοπό την αξιοποίηση των  επιφανειακών υδάτων.

Για το σκοπό αυτό πραγματοποιήθηκε εκπαιδευτική επίσκεψη στη Δυτική Μάνη, ώστε να  ελεγχθεί αν οι προτεινόμενες θέσεις λιμνοδεξαμενών μπορούν να έχουν και πρακτική ισχύ σε ένα  πρώτο διαχειριστικό στάδιο.