Στα σκαριά η δημιουργία νέου Μουσείου στην Αθήνα – Σε ποιά περιοχή

Η Roikos SA, κατόπιν σχετικού διαγωνισμού, ανέλαβε από την Ανάπλαση Αθήνας ΑΕ, την εκτέλεση της σύμβασης: «Μελέτη δημιουργίας μουσείου γλυπτικής Λουκίας Γεωργαντή». Η σχετική σύμβαση υπεγράφη την 31.5.2023, με συνολική προθεσμία περαίωσης έξι (6) μήνες.

Αντικείμενο της σύμβασης αποτελεί η αποκατάσταση και ανάδειξη του κτιρίου της Λουκίας Γεωργαντή, που βρίσκεται πλησίον του Α’ Νεκροταφείου Αθηνών και είναι ιδιοκτησίας του Δήμου Αθηναίων, και η επανάχρηση αυτού ως πολυχώρο γλυπτικής.

Η αποκατάσταση και αξιοποίηση του κτιρίου στοχεύει στην ανάδειξη της συλλογής των έργων της Λουκίας Γεωργαντή, καθώς και της ίδιας της τέχνης της γλυπτικής η οποία παρουσιάζεται στην πιο ολοκληρωμένη μορφή της μέσα από τα γλυπτά του Α’ Νεκροταφείου που βρίσκεται σε απόσταση λίγων μέτρων. Επίσης, θα προβλεφθεί χώρος εικαστικών εργαστηρίων στο κτίριο (γλυπτικής και ζωγραφικής) και εκπαιδευτικών προγραμμάτων με στόχο τη διάδραση των επισκεπτών με τον χώρο και το περιεχόμενο του, αλλά και τη μετατροπή του σε ένα κέντρο συνεχούς δημιουργίας και έμπνευσης σφραγίζοντας κατά αυτόν τον τρόπο την καλλιτεχνική και εκπαιδευτική διάσταση του κτιρίου.

Στο πλαίσιο της σύμβασης θα εκπονηθεί το σύνολο των τεχνικών μελετών του κτιρίου (αρχιτεκτονική, στατική και ΗΛΜ μελέτη), μουσειολογική και μουσειογραφική μελέτη.

Η Λουκία Γεωργαντή (Αθήνα 1919 – Αθήνα 2001) ήταν Ελληνίδα γλύπτρια, ζωγράφος και διακοσμήτρια. Ήταν κόρη του γλύπτη Νικόλαου Γεωργαντή (1883 – 1947). Κατά τα έτη 1935 – 1946 πήρε μαθήματα γλυπτικής από τον πατέρα της και στη συνέχεια σπούδασε στη Σχολή των Τεχνών (Scuola dei Arti) της Φλωρεντίας.

Η Λ. Γεωργαντή επικεντρώθηκε κυρίως με ανθρωπομορφική αντίληψη στη δημιουργία προτομών προσωπικοτήτων από το χώρο των γραμμάτων και της τέχνης, αλλά και άλλων μορφών της ελληνικής κοινωνίας. Ασχολήθηκε με τη δημιουργία των Μουσείων Ομοιωμάτων του Δήμου Αθηναίων και του Θεατρικού Μουσείου της Αθήνας. Ήταν συλλέκτρια πήλινων ομοιωμάτων σημαντικών προσωπικοτήτων της Ελλάδας και για τον λόγο αυτό, είχε επονομαστεί «Μαντάμ Τυσώ» της ελληνικής γλυπτικής.