Προγράμματα Παρακολούθησης Θαλάσσιων Υδάτων ανάρτησε το ΥΠΕΝ

Οι φυσικές και ανθρωπογενείς πιέσεις που δέχεται το θαλάσσιο περιβάλλον, στη Μεσόγειο, τα τελευταία χρόνια,  είναι ιδιαίτερα οξυμένες λόγω της κλιματικής αλλαγής και της αύξησης των ανθρώπινων δραστηριοτήτων, θέτοντας σε κίνδυνο τα ποιοτικά χαρακτηριστικά των θαλασσών και τη λειτουργία των θαλάσσιων οικοσυστημάτων.

Η προστασία της ποιότητας των θαλάσσιων υδάτων στη χώρα μας αποτελεί  επιτακτική ανάγκη για τις παρούσες και τις μέλλουσες γενεές και το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας, μέσω της Ειδικής Γραμματείας Υδάτων, προωθεί θεσμικά την συνεχή παρακολούθησή τους.

Σε συνέχεια της υπ’ αριθμ. 126635/2016 Απόφασης του Αναπληρωτή Υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Σωκράτη Φάμελλου (Β΄ 3799) για την «Έγκριση των προγραμμάτων παρακολούθησης για τη συνεχή εκτίμηση της περιβαλλοντικής κατάστασης των θαλάσσιων υδάτων του άρθρου 11 του Ν. 3983/2011 (Α΄ 144»), αναρτήθηκε η σχετική Έκθεση, στην επίσημη ιστοσελίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Συγκεκριμένα, η έκθεση των προγραμμάτων παρακολούθησης βρίσκεται στον ακόλουθο διαδικτυακό ιστότοπο http://cdr.eionet.europa.eu/gr/eu/msfd_mp/msfd4text/envwlxnnw/, ενώ έχει πραγματοποιηθεί επίσημη ενημέρωση του Υπουργείου, προς τα αρμόδια όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Τα Προγράμματα Παρακολούθησης των Θαλάσσιων Υδάτων προβλέπονται στο άρθρο 11 της Οδηγίας Πλαίσιο για τη Θαλάσσια Στρατηγική 2008/56/ΕΚ, όπως εναρμονίστηκε στη χώρα μας με το Ν. 3983/2011 και καλύπτουν τις απαιτήσεις 11 Δεικτών-Περιγραφέων (Descriptors) Ποιότητας.

Μεταξύ αυτών, πολύ σημαντική παράμετρος είναι τα στερεά απόβλητα και, ιδίως τα πλαστικά, που με διάφορους μηχανισμούς συσσωρεύονται στις ακτές κολύμβησης, στον θαλάσσιο χώρο και στον πυθμένα των θαλασσών. Το άρθρο 11 της Οδηγίας ορίζει τις νομικά δεσμευτικές απαιτήσεις των κρατών μελών για την καθιέρωση και εφαρμογή συντονισμένων Προγραμμάτων Παρακολούθησης για τη συνεχή εκτίμηση της περιβαλλοντικής κατάστασης των θαλάσσιων υδάτων.

Με αυτόν τον τρόπο και σύμφωνα με τις επιταγές της ΕΕ κατοχυρώνεται μία οικοσυστημική προσέγγιση της διαχείρισης του θαλασσίου περιβάλλοντος, με γνώμονα τη διατήρηση των φυσικών πόρων, όπως είναι η αλιεία και την προώθηση της αειφορίας και της βιοποικιλότητας τω θαλάσσιων οικοσυστημάτων.