Πάτρα: Υπεγράφη η αποκατάσταση του δημοτικού θεάτρου Απόλλων

Ο Δήμαρχος Πατρέων, Κώστας Πελετίδης, υπέγραψε με το Υπουργείο Πολιτισμού και την Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας, μετά από τηλεδιάσκεψη, την προγραμματική σύμβαση που αφορά το μεγάλο έργο της αποκατάστασης του Δημοτικού Θεάτρου «Απόλλων», ενός από τα χαρακτηριστικά μνημεία της Πάτρας.

Η αποκατάσταση και επαναλειτουργία του Θεάτρου «Απόλλων» ήταν μεταξύ των έργων που ιεράρχησε η Δημοτική Αρχή σε συνεργασία με την Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας, μόλις ανέλαβε την διοίκηση του Δήμου. Ο Δήμαρχος, Κώστας Πελετίδης, μάλιστα, στις 19 Δεκέμβρη 2016 είχε αποστείλει επιστολή για το θέμα στην τότε Υπουργό Πολιτισμού.

Το έργο εντάχθηκε στο σχέδιο για την Β.Α.Α. (Βιώσιμη Αστική Ανάπτυξη) του Δήμου Πατρέων τον Ιανουάριο του 2017.

Προϋπολογισμός και αντικείμενο του έργου

Ο προϋπολογισμός του έργου είναι 12.791.126,71 ευρώ και χρηματοδοτείται από το Επιχειρησιακό Πρόγραμμα «Δυτική Ελλάδα 2014 -2020» (ΕΣΠΑ).

Σκοπός του έργου είναι η αποκατάσταση και η επαναλειτουργία του Θεάτρου «Απόλλων», επιφάνειας περίπου 2.133 τ.μ., κυρίως ως ενεργή θεατρική σκηνή της πόλης και δευτερευόντως ως χώρος συναυλιών ή μουσική σκηνή. Οι επεμβάσεις θα πραγματοποιηθούν με γνώμονα τον σεβασμό στην ιδιαίτερη αρχιτεκτονική φυσιογνωμία του θεάτρου, το οποίο έχει χαρακτηριστεί ως μνημείο που προστατεύεται.

Στις επεμβάσεις αποκατάστασης περιλαμβάνεται η συντήρηση του θεάτρου, η τυχόν ενίσχυση του φέροντος οργανισμού και ο εκσυγχρονισμός του, με σύγχρονα συστήματα πυρασφάλειας, φωτισμού, ήχου, Η/Μ εγκαταστάσεων, σκηνή, νέα καθίσματα, επενδύσεις κλπ για τη φιλοξενία θεατρικών παραστάσεων. Χώροι του Μεγάρου Λόγου και Τέχνης (επιφάνειας περίπου 520 τ.μ.), το οποίο είναι όμορο με το Θέατρο και ιδιοκτησίας επίσης του Δήμου Πατρέων, θα φιλοξενήσουν συνοδές απαραίτητες λειτουργίες του Θεάτρου.

Το Δημοτικό Θέατρο «Απόλλων», που βρίσκεται στην πλατεία Γεωργίου, χωροθετήθηκε από τον Σταμάτη Βούλγαρη, ο οποίος διαμόρφωσε το πολεοδομικό σχέδιο της πόλης το 1829. Κατασκευάστηκε το 1872 σε σχέδιο του Γερμανού αρχιτέκτονα Ερνέστου Τσίλερ. Είναι μικρογραφία της Σκάλας του Μιλάνου και αποτελεί ένα από τα παλαιότερα σωζόμενα κλειστά θέατρα των νεωτέρων χρόνων στην Ελλάδα μαζί με το Θέατρο «Απόλλων» της Ερμούπολης Σύρου (1863) και το Μαλλιαροπούλειο Θέατρο Τρίπολης (1910).

Διαθέτει αίθουσα, σκηνή, τρία επίπεδα θεωρείων, υπερώο, τους χώρους υποδοχής κοινού (φουαγιέ, χώρους εισόδου κλπ) και χώρους υποστήριξης (καμαρίνια, αποθήκες κλπ).

Η σημασία του θεάτρου για την πόλη

Αποτελεί σημείο αναφοράς της πολιτιστικής ταυτότητας της Πάτρας. Είναι η μόνιμη στέγη του Δημοτικού Περιφερειακού Θεάτρου (ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.) ενώ παράλληλα φιλοξενεί συναυλίες και διάφορες πολιτιστικές εκδηλώσεις.

Η κατασκευή του θεάτρου είναι από φέρουσα τοιχοποιία, με νεώτερες επεμβάσεις από οπλισμένο σκυρόδεμα, σιδηρά στέγη κλπ. Τα στοιχεία της εσωτερικής διαρρύθμισης, όπως οι εξώστες, είναι ξύλινα. Το θέατρο σώζει πλούσιο ζωγραφικό διάκοσμο.

Το έργο είναι καρπός συνεργασίας του Δήμου του Υπουργείου και της Περιφέρειας και των Υπηρεσιών τους, προκειμένου να επιτευχθεί το καλλίτερο δυνατόν αποτέλεσμα για αυτό το μεγάλης σημασίας κτίριο.