Οι μεγάλες επιτυχίες, οι αποτυχίες και οι ελπίδες σε Υποδομές-Μεταφορές

Έχοντας περάσει στο Β`εξάμηνο του 2017, δηλαδή περίπου 2 χρόνια από τις (δεύτερες) εκλογές του 2015, είμαστε ακριβώς στη μέση της χρονικής περιόδου της παρούσας Κυβέρνησης και έχουμε μία πρώτη ευκαιρία να κάνουμε ένα απολογισμό του τι έχει γίνει στο χώρο των υποδομών και των μεταφορών.

Το ισοζύγιο είναι θετικό; είναι αρνητικό; η μεγάλη πίεση που νιώθει ο κατασκευαστικός κόσμός από την συρρίκνωση του κατασκευαστικού αντικειμένου είναι μεγάλη και διαπιστώνεται σχεδόν καθημερινά καθώς όλοι οι φορείς επισημαίνουν αυτή την τάση.

Στο χρονικό σημείο που βρισκόμαστε τώρα έχουμε τη δυνατότητα με μία ψύχραιμη ματιά να δούμε τι μπορεί κάποιος να θεωρήσει ως επιτυχία και τι ως αποτυχία στο θέμα των υποδομών.

ΟΙ ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ
Η μεγαλύτερη επιτυχία της παρούσας ηγεσίας του Υπουργείου Υποδομών είναι αδιαμφισβήτητα η υπόθεση του Μετρό Θεσσαλονίκης. Το έργο στα τέλη του 2014 ήταν πρακτικά νεκρό με το παράδοξο να κατασκευάζεται η πρώτη του επέκταση αλλά με δεσμευμένους Μετροπόντικες. Ο δύσκολος γόρδιος δεσμός λύθηκε, το έργο ζωντάνεψε και από τότε μέχρι σήμερα υπάρχει χαοτική διαφορά. Ολοκληρώθηκαν οι σήραγγες “φάντασμα” του βασικού έργου, ωρίμασαν κατασκευαστικά οι σταθμοί, βρέθηκε η χρυσή τομή για τον σταθμό Βενιζέλου, ξεκίνησε η διάνοιξη των σηράγγων στη γραμμή της Καλαμαριάς και το έργο δείχνει υγιές και σε εξέλιξη. Το χρονοδιάγραμμα για το 2020 και το 2021 φαίνεται ρεαλιστικό και δίνει τη δυνατότητα στην πόλη να σχεδιάσει την επόμενη μέρα αλλά και τις επόμενες επεκτάσεις.

Η δεύτερη επιτυχία είναι οι Αυτοκινητόδρομοι. Το 2015 δεν ήταν μία καλή χρονιά ειδικά μέχρι τον Οκτώβριο για όσους παρακολουθούσαν τις εξελίξεις τότε. Μετά οι μηχανές άναψαν, τα προβλήματα λύθηκαν με γεωμετρική πρόοδο και τα έργα στους άξονες γκάζωσαν με αποτέλεσμα να δούμε έργα που ήταν σφιχτά δεμένα στα προβλήματα, να ωριμάζουν και να έχουμε διαδοχικές παραδόσεις έργων. Πολλοί, έσπευσαν να μιλήσουν για φιέστες, όμως η πραγματικότητα είναι ότι αυτοί οι δρόμοι που ξεκίνησαν το 2006-2007 και πέρασαν από πολλές Κυβερνήσεις δίνουν ένα τεράστιο πλεονέκτημα στη χώρα για να καταστεί επιτέλους αυτό που πάντα ήταν. Κόμβος μεταφορών. Η ολοκλήρωση των αυτοκινητόδρομων είναι σαφέστατα μία μεγάλη επιτυχία της παρούσας ηγεσίας του Υπ.ΥΠΟΜΕ.

Η τρίτη επιτυχία είναι η διευθέτηση των εν εξελίξει Σιδηροδρομικών έργων. Μπορεί να μην έχουν την αίγλη των οδικών αξόνων αλλά είναι έργα στρατηγικής σημασίας που θα συμπληρώσουν το παζλ των συνδυασμένων μεταφορών της χώρας. Το 2015 οι χρόνοι ήταν θολοί, τα έργα δεν μπορούσε να πει κανείς πότε θα τελειώσουν, η κατάσταση ήταν γενικά ασαφής. Σήμερα έχουμε απτά δείγματα ότι βαδίζουμε σε μία πορεία ολοκλήρωσης στα έργα τόσο στην Αθήνα, στον άξονα Αθήνα-Θεσσαλονίκη αλλά και μέχρι το Αίγιο. Μέχρι το τέλος του 2018, όλες οι παρούσες εργολαβίες θα επαναλάβουν αυτό που έγινε στους αυτοκινητόδρομους καθώς θα ολοκληρώνονται και θα λειτουργούν.

ΟΙ ΑΠΟΤΥΧΙΕΣ
Η μεγαλύτερη αποτυχία μέχρι σήμερα είναι η οκταπλή εργολαβία στον Αυτοκινητόδρομο Πάτρα-Πύργος. Η επιλογή είναι μάλλον ατυχής καθώς περιπλέκει το πως αυτό το έργο θα υλοποιηθεί έχοντας σπάσει σε τόσα πολλά τμήματα. Τα παραδείγματα του Μαλιακού και του Άκτιο-Αμβρακία είναι ακριβώς τα ίδια και έδειξαν τι γίνεται με την μεγάλη κατάτμηση τέτοιων έργων. Σήμερα 2,5 χρόνια μετά την πρώτη του δημοπράτηση ο Πάτρα-Πύργος παραμένει υπό δημοπράτηση.

Η δεύτερη αποτυχία είναι η υπόθεση των αστικών συγκοινωνιών της Αθήνας. Η υποβάθμιση του καθημερινού έργου, οι ετήσιες ζημιές και η άγνωστη πορεία στο μέλλον δείχνουν ότι τα προβλήματα είναι ακόμα εκεί και περιμένουν για λύση. Ωστόσο θα πρέπει να γίνει παραδεκτό ότι ο λαβύρινθος των αστικών συγκοινωνιών είναι τόσο μεγάλος που μάλλον προϋποθέτει μαζική αντιμετώπιση αντί για ημίμετρα.

Η τρίτη αποτυχία είναι η αναποτελεσματική προετοιμασία, ένταξη και δημοπράτηση της νέας γενιάς έργων. Μέχρι σήμερα πέρα από το Αεροδρόμιο στο Καστέλι όπου έχουμε ανάδοχο, στα υπόλοιπα πεδία είμαστε πολύ χαμηλά. Η υποθαλάσσια Σαλαμίνας πάει για 2019, ο Ε65 έχει μέλλον ακόμα. Σε δημοπρατήσεις πέρα από το Πάτρα-Πύργος δεν έχουμε ακόμα κανένα μεγάλο διαγωνισμό. Στα σιδηροδρομικά έργα δεν έχει δημοπρατηθεί ακόμα κανένα νέο εργο με χρηματοδότηση ΕΣΠΑ. Η γραμμή 4 είναι προς δημοπράτηση αλλά θα αργήσει και πάει στην καλύτερη περίπτωση το 2019. Εδώ πρέπει οι διαδικασίες να τρέξουν πιο γρήγορα και να έχουμε απτά αποτελέσματα για να αντιστραφεί η σημερινή κακή εικόνα.

….ΚΑΙ ΟΙ ΕΛΠΙΔΕΣ
Σε αυτά τα 2 χρόνια έχουμε όμως και μεγάλες ελπίδες. Στο Υπουργείο Υποδομών γίνονται κινήσεις για να βελτιωθεί η εικόνα σε σημεία που χρίζουν βελτίωσης. Γίνονται σημαντικές επαφές με την ΕΤΕπ για τη χρηματοδότηση νέων μεγάλων έργων όπως το βόρειο τμήμα του Ε65, ο ΒΟΑΚ, η παράκαμψη Χαλκίδας, τα νέα ΚΤΕΛ Ελαιώνα.

Γίνεται σχεδιασμός για την μαζική προμήθεια νέων αντιρρυπαντικών λεωφορείων (ηλεκτρικά, φυσικού αερίου) για την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη για να αλλάξει η σημερινή κακή εικόνα.

Γίνεται προσπάθεια για εξεύρεση χρηματοδότησης για μελλοντικά οραματικά έργα όπως νέες επεκτάσεις της Γραμμής 4 και της Γραμμής 2 στην Αθήνα, επεκτάσεις του Μετρό Θεσσαλονίκης.

Σχεδιάζεται το εθνικό έργο της Σιδηροδρομικής Εγνατίας, της Παράκαμψης Βοσπόρου, έργα με γεωπολιτική, εμπορική και στρατηγική σημασία για τη χώρα.

Τα επόμενα δύο χρόνια, μέχρι να φτάσουμε στις επόμενες εθνικές εκλογές θα φανεί ποια θα είναι η συνέχεια στην προσπάθεια του Υπουργείου Υποδομών και Μεταφορών. Τι θα καταφέρει; που δεν θα τα καταφέρει;

Νίκος Καραγιάννης-ypodomes.com
Ακολουθήστε τον Νίκο Καραγιάννη στο twitter