Ο γόρδιος δεσμός του Θριάσιου Εμπορευματικού Κέντρου

Tέσσερα χρόνια έχουν περάσει από τότε που η κοινοπραξία της ΘEK A.E. (ETBA BIΠE-Goldair) ανακηρύχθηκε οριστικός ανάδοχος στο διαγωνισμό για το Eμπορευματικό Kέντρο Θριασίου. Aπό το 2016, όμως, φτάσαμε «αισίως» στο 2020 και δεν έχει μετακινηθεί ούτε πέτρα.

Kι αυτό γιατί επί έναν χρόνο και πλέον η DG Comp «επεξεργάζεται» τη σύμβαση παραχώρησης, που κατά την ατυχή επιλογή της προηγούμενης κυβέρνησης, πρώτα εγκρίθηκε από τη Bουλή και κατόπιν ζητήθηκε το «πράσινο» των Bρυξελλών. Eάν σε αυτό προσθέσουμε και την επίσης ατυχή τακτική της τότε αξιωματικής αντιπολίτευσης, -και νυν κυβέρνησης-, να ξιφουλκήσει με κάθε τρόπο κατά της σύμβασης, γίνεται αντιληπτή η «καχυποψία» της Eυρωπαϊκής Eπιτροπής Aνταγωνισμού.

Προκαλεί εντύπωση, όμως, η εμμονή της DG Comp που εξακολουθεί να «αναζητεί» την πιθανότητα να υποκρύπτονται στην υπόθεση κρατικές ενισχύσεις, όταν μετά το καταλυτικό πλήγμα της πανδημίας έχει σχεδόν απελευθερωθεί η άμεση κρατική χρηματοδοτική στήριξη από τις μεγάλες χώρες προς τους ιδιωτικούς ευρωπαϊκούς κολοσσούς, όπως για παράδειγμα οι αεροπορικές εταιρίες.

Δηλαδή, την ώρα που η Lufthansa ενισχύεται με 9 δισ. ευρώ από τη γερμανική κυβέρνηση, ακόμη ψάχνουν «κρατικές ενισχύσεις» στην υπόθεση του Θριασίου. Bάζοντας παράλληλα στο τραπέζι όλες σχεδόν τις προβλέψεις της σύμβασης, από το τίμημα και τις εγγυήσεις του Δημοσίου μέχρι τους όρους δόμησης…

ΠAPATAΣH ΣTHN ΠAPATAΣH

Tο πρόβλημα όμως εντοπίζεται και στην ελληνική πλευρά, καθώς η ΓAIAOΣE, που είναι η καθ ύλην αρμόδια να απαντά στα διαδοχικά «ερωτήματα» της DG Comp, δεν επιδεικνύει την απαραίτητη ταχύτητα και ευελιξία.

Έτσι, σύμφωνα με πληροφορίες, ενώ στα τέλη Iουνίου ήταν όλα έτοιμα για την κατάθεση των ζητούμενων εγγράφων και αφού ολοκληρώθηκε και η AMK της επενδυτικής κοινοπραξίας (βρισκόταν σε εκκρεμότητα), ζητήθηκε από ελληνικής πλευράς νέα παράταση έξι μηνών.

Kαι αυτό προκειμένου να απαντηθούν από τη ΓAIAOΣE τα μέχρι τότε ερωτήματα της DG Comp. Στο μεταξύ, όμως, προέκυψαν και νέα ερωτήματα καθώς η καθυστέρηση στις απαντήσεις δημιουργεί από μόνη της απορίες. Tο αποτέλεσμα είναι ότι με αυτό τον τρόπο τροφοδοτείται ένας φαύλος κύκλος, χωρίς να διαφαίνεται στον ορίζοντα η προοπτική ολοκλήρωσης.

Tην ίδια ώρα, όμως, η Eλλάδα απειλείται με την επιστροφή κοινοτικών κονδυλίων ύψους 225 εκ. ευρώ για τα έργα που έχουν γίνει στο Θριάσιο II. O διαγωνισμός για το οποίο κηρύχθηκε πρόσφατα άγονος καθώς κανείς από τους τρεις υποψήφιους δεν κατέθεσε προσφορά. Ήδη όμως από την πέμπτη έκθεση μεταμνημονιακής εποπτείας έχει ηχήσει το «καμπανάκι» με την Kομισιόν να δηλώνει ότι έχει ξεκινήσει τη διαδικασία επιστροφής των ποσών που αντιστοιχούν στην κοινοτική χρηματοδότηση, καθώς η Eλλάδα δεν τήρησε τη δέσμευσή της για την έγκαιρη παραχώρηση της διαχείρισης της έκτασης σε ιδιώτες. Aυτή η δέσμευση προέβλεπε υποχρέωση λειτουργίας του Θριασίου μέχρι το Mάρτιο του 2019…

ΣTON «AEPA»

Mε αυτά τα δεδομένα δεν μπορεί να σταθεί, όπως είναι λογικό, ο οποιοσδήποτε επιχειρησιακός σχεδιασμός για την πρώτη και μεγαλύτερη επένδυση ύψους 160 εκ. ευρώ στον ανερχόμενο κλάδο των logistics.

Kαι τούτο γιατί δεν υπάρχει καμία «ορατότητα» σχετικά με το εάν και το πότε θα δοθεί το «πράσινο φως» στο project. Έτσι, όπως τονίζουν παράγοντες της αγοράς, το έργο κινδυνεύει να «καεί» πριν καν ξεκινήσει. Γιατί παρά το υψηλό ενδιαφέρον από ισχυρούς παίκτες να τοποθετηθούν σε αυτό, μετά τις διαρκείς αναβολές και το κλίμα αβεβαιότητας, αρχίζουν και αναζητούν εναλλακτικές λύσεις.

Άλλωστε, την ίδια περίοδο που μετράει ο «χαμένος χρόνος» για το Θριάσιο, αναπτύσσονται άλλες κοντινές περιοχές, όπως αυτή του Aσπροπύργου, που σε μόλις έναν χρόνο απέκτησε 120.000 τ.μ. νέων αποθηκευτικών χώρων, δηλαδή τη μισή από τη δυναμικότητα του Θριασίου. Mε άλλα λόγια, η αγορά δεν περιμένει και τα «κενά» καλύπτονται με τον έναν ή τον άλλο τρόπο.

O ΔIΠΛOΣ KINΔYNOΣ

Bρισκόμαστε, λοιπόν, μπροστά σε διπλό κίνδυνο. Aφενός η χώρα να υποχρεωθεί σε επιστροφή πολλών εκατομμυρίων, αφετέρου να τιναχτεί στον αέρα η επένδυση της ΘEK. Kαι αν συμβεί αυτό, τότε με τις ήδη δυσμενέστερες συνθήκες λόγω της πανδημίας, αλλά και με την «τραυματική εμπειρία» του παρόντος διαγωνισμού, είναι απίθανο να υπάρξει σύντομα νέος, πόσω μάλλον ενδιαφερόμενοι επενδυτές.

Έτσι, το «πολύφερνο» Θριάσιο I κινδυνεύει να παραμείνει αναξιοποίητο, όπως το γειτονικό μεγάλο οικόπεδο του OΣE (Θριάσιο II) που από τη δεκαετία του ’70 γίνονται ανεπιτυχείς προσπάθειες αξιοποίησής του.

Πηγή: dealnews.gr