Η κρατικοποίηση του ΟΑΣΘ φέρνει καταιγίδα εξελίξεων, άγνωστη η στάση των Ευρωπαίων

Κρατικοποιημένες συγκοινωνίες ή ιδιωτικές; Στην περίπτωση της Θεσσαλονίκης τα πράγματα δεν είναι ιδιαίτερα ξεκάθαρα. Σε ένα μάλλον θολό τοπίο, μία ιδιωτική εταιρεία με εξασφαλισμένο κέρδος και μπόλικο κρατικό χρήμα, διαχειρίζεται τις αστικές συγκοινωνίες μίας πόλης που ξεπερνά το 1 εκατομμύριο σε πληθυσμό. Όπως σχεδόν παντού στην Ελλάδα, αυτή η διαχείριση παρέμενε στενόμυαλη και η έννοια των συνδυασμένων μεταφορών ήταν άγνωστή.

Το μικρό (μάλλον μεγάλο στην προκειμένη περίπτωση) φέουδο της προσέφερε σιγουριά αλλά στο κράτος προκαλούσε σημαντική οικονομική αιμοραγία. Όπως οι ίδιοι οι Θεσσαλονικείς λένε οι υπηρεσίες όχι τόσο καλές (βέβαια και της Αθήνας που είναι δημόσιες είναι καλύτερες;), πράγμα που έκανε ακόμα πιο έντονη τη δυσφορία της παρούσας ηγεσίας του Υπουργείου Υποδομών.

Η προχθεσινή ανακοίνωση άλλα και το σχέδιο νόμου που κατατέθηκε για την κρατικοποίηση του ΟΑΣΘ ήταν μία κίνηση που δεν είχε το στοιχείο του αιφνιδιασμού ήταν ένας προαναγγελθής θάνατος. Σε όλο αυτό το “δράμα” των αστικών συγκοινωνιών της Θεσσαλονίκης, φαίνεται πως ότι και να γίνει ζούμε το τέλος μιας εποχής.

Ζούμε την κατάρρευση ενός ιδιότυπου “ιδιωτικού” φορέα που με βάση το κρατικό χρήμα υπήρχε. Άραγε ήταν τελικά τόσο ιδιωτικός; με τα δεδομένα της ελεύθερης οικονομίας μάλλον είναι αυτό που θα έλεγε κανείς σαν μία “ελεύθερη σχέση”. Friends with benefits λένε στις ΗΠΑ.

Ένα ερώτημα, νομίζω πολύ βασικό, είναι αν τελικά αυτή η κίνηση προσκρούσει πάνω στους “θεσμούς”. Για κάθε ένα ευρώ που ξοδεύει το κράτος δίνει λογαριασμό. Άραγε για δύο νέους φορείς που σημαίνει κάποιες εκατοντάδες (ή χιλιάδες) εργαζομένους, διοικητικά συμβούλια, νέες επιδοτήσεις θα υπάρξει αντίδραση; και αν ναι ποια θα είναι αυτή;

Είναι πολύ σοβαρό να δούμε αν αυτή η κίνηση έχει συνέχεια και ποια θα είναι αυτή. Έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε πως θα εξελιχθεί αυτή η κόντρα, που μετεξελίχθηκε και σε πολιτική βεβαίως-βεβαίως και ποιες επιπτώσεις θα έχει, θετικές ή αρνητικές στην καθημερινότητα των Θεσσαλονικέων.

Κατά την ταπεινή μου άποψη η δημιουργία ενός φορέα που θα αγκαλιάζει τα μέσα που λειτουργούν ή που θα λειτουργούν στην πόλη είναι απαραίτητη. Για το σχεδιασμό, για τη στρατηγική, για την επίβλεψη. Θα ήταν αδιανόητο σε μία οποιαδήποτε Ευρωπαϊκή πόλη του μεγέθους της Θεσσαλονίκης να μην υπάρχει.

Μαζί με την Αττικό Μετρό που έχει αναλάβει την κατασκευή των έργων Μετρό και Τραμ στις 2 μεγάλες Ελληνικές πόλεις θα μπορέσει να συνεργαστεί για να δημιουργηθεί το μελλοντικό πλεγμα συγκοινωνιών που έχει ανάγκη η πόλη.

Μην ξεχνάμε ότι σε περίπου 3 χρόνια θα έχουμε τις προετοιμασίες λειτουργίας του Μετρό που αυτό θα σημάνει ούτως ή άλλως την ανάγκη πρόσληψης προσωπικού. Αν αυτό γίνει σε μία μεταμοντέρνα εκδοχή του ΟΑΣΘ είτε σε μία δημόσια άλλη εταιρεία, αυτό μένει να το δούμε.

Το βέβαιο είναι πως αυτό το ταρακούνημα είναι αναγκαίο όχι μόνο για να ξεκαθαριστεί το τοπίο, για να βγουν στην επιφάνεια οι όποιες αντιδράσεις αλλά και για να εξυγιανθούν οι αστικές συγκοινωνίες της Θεσσαλονίκης που εδώ και χρόνια πελαγοδρομούν, όπως όμως πελαγοδρομούν και οι δημόσιες συγκοινωνίες της Αθήνας που και αυτό χρίζει επίλυσης.

Τους επόμενους μήνες θα παρακολουθούμε με μεγάλο ενδιαφέρον το πως θα προχωρήσει αυτή η κίνηση του Υπουργείου ΥΠΟΜΕ και θα δούμε πως τελικά θα μετεξελιχθεί το κουβάρι που μόλις τώρα αρχίζει να ξεμπλέκει. Ή να μπλέκει;

Καλή Εβδομάδα σε όλους
10.7.2017

Νίκος Καραγιάννης-ypodomes.com
Ακολουθήστε τον Νίκο Καραγιάννη στο twitter