Ενεργειακό κόστος, νομοθεσία και επιταγές πνίγουν την ελληνική χημική βιομηχανία

Μεγάλες προκλήσεις αντιμετωπίζει η ελληνική χημική βιομηχανία καθώς εν μέσω αβεβαιότητας έχει να αντιπαλέψει την ενεργειακή κρίση, πολύ απαιτητικές νομοθεσίες και ταυτόχρονα να ισορροπήσει στην ιδιαιτερότητα του χρηματοπιστωτικών συναλλαγών.

Τόσο ο πρόεδρος του Συνδέσμου Ελληνικών Χημικών Βιομηχανιών, Αρμόδιος Γιαννίδης όσο και τα άλλα μέλη του Δ.Σ. ανέλυσαν σε δημοσιογραφική συνάντηση τα θέματα που απασχολούν ένα κλάδο που στη χώρα μας απασχολεί περίπου 13.000 εργαζόμενους από 900 σχεδόν επιχειρήσεις με τζίρο 3,2 δισ. ευρώ και σημαντικές εξαγωγές 2,2 δισ. ευρώ.

Τα τρία ζητήματα που τέθηκαν είναι να υπάρξει η ουσιαστική στήριξη των επιχειρήσεων στο υπέμετρο πλέον κόστος ηλεκτρισμού, η παράταση ευρωπαϊκών νομοθεσιών για την παραγωγή “πράσινων” χημικών και την ενσωμάτωση της ευρωπαϊκής νομοθεσίας για τις πιστώσεις καθώς το θέμα των μεταχρονολογημένων επιταγών τίνει να γίνει ακόμα ένας βραχνάς.

Δίνοντας συγκεκριμένα στοιχεία για την κατανάλωση ηλεκτρικής ενέργειας, προτάθηκε μια διαφορετική τιμολογιακή πολιτική με κύριο αντικείμενο την απαλλαγή από τον ειδικό φορο κατανάλωσης φυσικού αερίου για χημική σύνθεση.

Σύμφωνα με τα διαθέσιμα στοιχεία κατά το 2020 η χημική βιομηχανία κατανάλωσε το 4% ανάμεσα στις ελληνικές βιομηχανίες. Το 45% ήταν ηλεκτρική ενέργεια, 39% φυσικό αέριο και 16% LPG. Σε σχέση μάλιστα με το 2010 η κατανάλωση είναι μειωμένη κατά 53%. Ο ΣΕΧΒ προτείνει για αυτό την προώθηση πράσινων πηγών ενέργειας όπως αυτή της βιομάζας αλλά και οι επενδύσεεις σε ΑΠΕ.

Τα προβλήματα με το νομοθετικό πλαίσιο

Δυσμενές στην συγκεκριμένη συγκυρία είναι και το νομοθετικό πλαίσιο καθώς οι αλεπάλληλες κρίσεις (πανδημία, έλλειψη και αύξηση τιμών υλικών, ενεργειακό κόστος, πόλεμος στην Ουκρανία) έχουν δημιουργήσει σημαντικά προβλήματα στην μετάβαση σε πιο “πράσινες” μεθόδους παραγωγής.

Ο ΣΕΧΒ ζητά μια πιο ελαστική χρονικά μετάβαση καθώς υποστηρίζει τις ευρωπαϊκές στρατηγικές αλλά εν μέσω τέτοιων συνθηκών φαντάζει δύσκολο να μπορεί να επιτευχθεί. Δίνοντας στοιχεία μελέτης του Ευρωπαϊκού Συμβούλιου της Χημικής Βιομηχανίας (CEFIC), η νέα νομοθεσία εκτιμάται ότι θα επηρεάσει χημικές ουσίες που αντιπροσωπεύουν το 28% του κύκλου εργασιών των εταιρειών αυτών.

Μάλιστα επεσημάνθη ο κίνδυνος μέχρι το 2040 να μειωθεί το δυναμικό προϊόντων και επιχειρήσεων κατά 12%, με την Ελλάδα να χάνει περίπου 300 εκατ. ευρώ. Όλα αυτά την ώρα που η κινεζική χημική βιομηχανία επελαύνει και κερδίζει όλο και μεγαλύτερο μερίδιο αγοράς παγκοσμίως και ιδιαίτερα έναντι του ευρωπαϊκού. Το πρόβλημα αγγίζει και τις πωλήσεις σε τρίτες χώρες που λόγω απαιτήσεων καθίσταται δύσκολα ανταγωνιστικό ειδικά στις αναδυόμενες αγορές.

Ο βρόγχος των επιταγών

Εδώ το πρόβλημα είναι γενικότερο καθώς οι μεταχρονολογημένες επιταγές έχουν φτάσει πλέον ακόμα και τους 12 μήνες, δημιουργώντας σημαντικά προβλήματα. Αυτό την ώρα που οι εισαγωγές πληρώνονται από 30 μέχρι 60 ημέρες δημιουργώντας σημαντικούς πιστωτικούς κινδύνους.

Ο ΣΕΧΒ ζητά την εφαρμογή της Οδηγίας 2011/7/ΕΕ όπου στο άρθρο 3, ορίζεται ως μέγιστος χρόνος πίστωσης μεταξύ των επιχειρήσεων οι 60 ημέρες. Κατά τον ΣΕΧΒ η εφαρμογή αυτή θα βοηθήσει στην εξυγίανση των συναλλαγών και την δημιουργία αποθέματος που μπορεί να οδηγηθεί σε τεχνολογίες, έρευνα κλπ.

Τόσο ο πρόεδρος Αρμόδιος Γιαννίδης (Vitex), αλλά και οι αντιπρόεδροι Βασίλης Γούναρης (BASF Ελλάς) και Αλέξανδρος Κατραούζος (NEOTEX), ο γενικός διευθυντής Πάνος Σκαρλάτος και τα μέλη του Δ.Σ. Αλέξανδρος Κράλλης (Ν. Κράλλης ΑΒΕΕ) και Θεοδ. Σταθόπουλος (ΚΑΠΑΧΗΜ) σημείωσαν ωστόσο ότι παρά τις προκλήσεις και τα μεγάλα προβλήματα, η χημική βιομηχανία αποτελεί ένα υγιή ακόμα κλάδο.

Στον κλαδο υπάρχει έντονη εξωστρέφεια με πωλήσει και σε τρίτες χώρες. Σύμφωνα με έρευνα του ΙΟΒΕ για κάθε 1 ευρώ που επενδύεται στη χημική βιομηχανία επιστρέφεται 1,9 ευρώ στην ελληνική οικονομία. Μάλιστα το 2021 εν μέσω πανδημίας ο κλάδος επέστρεψε στα νούμερα του 2008 δείχνοντας τη δυναμική του.