Ένας χρόνος “Ιταλική” ΤΡΑΙΝΟΣΕ, σαν να μην πέρασε μια μέρα

Πριν από ακριβώς ένα έτος (αύριο για την ακρίβεια), στην Κέρκυρα η κρατική ΤΡΑΙΝΟΣΕ περνούσε στα χέρια της Ferrovie Dello Stato Italiane, του εθνικού σιδηροδρομικού μεταφορέα της Ιταλίας. Σε αυτούς τους πρώτους 12 μήνες η αλήθεια είναι ότι δεν είδαμε πολλά σε επίπεδο σιδηροδρομικών υπηρεσιών.

Τα τραίνα παραμένουν ίδια, οι χρόνοι κάπως συμμαζεύτηκαν στο δρομολόγιο Αθήνα-Θεσσαλονίκη αλλά κατά γενική εκτίμηση, είναι …σαν να μην πέρασε μια μέρα.

Αυτό που είδαμε να αλλάζει είναι ο χάρτης των έργων. Σε αυτό το διάστημα ολοκληρώθηκε η ηλεκτροκίνηση στο δίκτυο του Προαστιακού της Αθήνας και δόθηκε σε κυκλοφορία το τμήμα Τιθορέα-Λιανοκλάδι μήκους 54χλμ.

Άλλαξε το Δ.Σ. με τον κ.Φίλιππο Τσαλίδη να παραμένει στη θέση του Διευθύνοντος Συμβούλου. Είδαμε τον ερχομό αρκετών Ιταλών υψηλόβαθμων στελεχών που κλήθηκαν να μεταφέρουν την εμπειρία τους και που σε πολλές περιπτώσεις ακούγεται ότι έχουν σοκαριστεί με την εικόνα που αντίκρυσαν σε επίπεδο υποδομής και επιχειρησιακής δυνατότητας.

Από την πλευρά των σιδηροδρομικών υπηρεσιών αυτός ο πρώτος χρόνος μπορεί να χαρακτηριστεί ως “έτος προσαρμογής” της εταιρείας από δημόσια σε μία ιδιωτική εμπορικού χαρακτήρα φορέα. Αυτό από μόνο του είναι μία διαδικασία δύσκολη, η αλλαγή φιλοσοφίας.

Αναμένοντας να ολοκληρωθεί και το τελευταίο τμήμα του σιδηροδρομικού διαδρόμου Αθήνα-Θεσσαλονίκη, δεν περιμέναμε κάποια μεγάλη διαφορά στα επιβατικά δρομολόγια, ούτε την είσοδο κάποιου νέου τραίνου. Αυτά λόγω έργων μεταφέρθηκαν οριστικά στο δεύτερο εξάμηνο του 2019.

Οι χρόνοι περιορίστηκαν από τις εξοντωντικές 7 ώρες του 2017 στις 6 ώρες του 2018 (σημειωτέον ότι ο υπογράφων στην επιστροφή από τη Θεσσαλονίκη μέτρησε 5 ώρες και 30 λεπτά) τα οποία όμως είναι και πάλι αρκετά, όσο και αν το τραίνο είναι ασύγκριτα πιο άνετο σε σχέση με το αεροπλάνο ή το ΚΤΕΛ. Αν το χρονόμετρο δεν πλησιάσει τις 4 ώρες δύσκολα το τραίνο θα γίνει ελκυστικό. Σε αυτό επίσης το πεδίο αναμένουμε τις αρχές του 2019 για την ολοκλήρωση των έργων.

Αυτό που περιμέναμε και δεν είδαμε είναι μία πύκνωση των δρομολογίων του Προαστιακού στην Αθήνα, όπου εκεί τα έργα κατά βάση έχουν ολοκληρωθεί (απομένουν κάποια έργα κυρίως σηματοδότησης και ανισοπεδοποίησης του διαδρόμου Αθήνα-Πειραιάς και φυσικά η μεγάλη εργολαβία της Σήραγγας Σεπολίων που όμως δεν επηρεάζει την λειτουργία της γραμμής).

Παρά το γεγονός της δρομολόγησης από τον Πειραιά προαστιακών δρομολογίων, και ενός δρομολογίου επί της Αττικής Οδού, δεν είδαμε ικανοποιητική πύκνωση και προς το παρόν παραμένει ασαφές αν θα έρθουν περισσότερα τραίνα και ποια θα είναι αυτά και πως θα αντιμετωπιστεί γενικότερα το θέμα του Προαστιακού Σιδηροδρόμου της Αθήνας με την προνομιακή του δικτύωση.

Τέλος, λίγο πριν να εκπνεύσει αυτός ο πρώτος χρόνος είδαμε και τον πρώτο “αέρα” ανανέωσης της ΤΡΑΙΝΟΣΕ. Στις 8 Σεπτεμβρίου έγινε η πρώτη επίσημη παρουσίαση του “νέου” Ιταλικού τραίνου που θα κληθεί να καλύψει τα επιβατικά δρομολόγια στη διαδρομή Αθήνα-Θεσσαλονίκη. Τα συναισθήματα είναι ανάμεικτα. Σαφώς μιλάμε για ένα τραίνο που θυμίζει άλλα Ευρωπαϊκά δίκτυα, μοντέρνο εσωτερικό και νέα “Ιταλική” φιλοσοφία, ένα τραίνο που μπορεί με άνεση να πιάσει τα 250χλμ και στο επίσημο τεστ έπιασε τα 213χλμ.

Από την άλλη δεν μπορούμε να μην σκεφτούμε ότι αυτός ο άερας ανανέωσης αφορά ένα τραίνο που ήδη έχει κλείσει 21 χρόνια ζωής (έχει κατασκευαστεί το 1997) και πως η αναμονή να δούμε στην Ελλάδα καινούργια τραίνα θα κρατήσει για άγνωστο χρονικό διάστημα. Άραγε θα είμαστε μια χώρα που θα “παρκάρουν” τα παλαιότερης γενιάς τραίνα από την Ιταλική αγορά και που δεν θα έχει κάτι καλύτερο να επιδείξει; Ο χρόνος θα μας δώσει την απάντηση.

Το πιο ελπιδοφόρο μήνυμα όμως ήρθε πριν 2 μέρες, όταν ανακοινώθηκε επίσημα η πρόσληψη και έναρξη εκπαίδευσης 60 νέων μηχανοδηγών. Είχαν περάσει 14 ολόκληρα χρόνια από την τελευταία γενιά και αυτός είναι όντως ένας φρέσκος αέρας που δίνει ελπίδες για το μέλλον της ΤΡΑΙΝΟΣΕ. Αυτές οι 60 προσλήψεις θα συνοδευτούν με μερικές δεκάδες ακόμα σε επιστημονικό και διοικητικό προσωπικό και σηματοδοτεί την επόμενη μέρα της εταιρείας.

Σε επίπεδο επιχειρηματικών κινήσεων είδαμε την ΤΡΑΙΝΟΣΕ να γίνεται προτιμητέος επενδυτής για την αγορά της ΕΕΣΣΤΥ από το ΤΑΙΠΕΔ, διαδικασία που ακόμα τρέχει.

Σαν ένα γενικό συμπέρασμα θα μπορούσαμε να πούμε ότι η ΤΡΑΙΝΟΣΕ διανύει ακόμα μια “περίοδο χάριτος”, μέχρι να μπορέσει να αποδείξει τις μπορεί να προσφέρει όντας υπό νέα φιλοσοφία και διοίκηση στο ελληνικό κοινό αλλά και σε επιχειρηματικό επίπεδο για την διακίνηση εμπορευματοκιβωτίων.

ΟΙ ΕΠΟΜΕΝΟΙ 12 ΜΗΝΕΣ
Όλα τα παραπάνω συνδέονται φυσικά με το τι πρόκειται να δούμε τον δεύτερο χρόνο της “Ιταλικής” ΤΡΑΙΝΟΣΕ. Τι περιμένουμε; Καταρχάς την “αραχνιασμένη” ολοκλήρωση έργων και συστημάτων στο διάδρομο Αθήνα-Θεσσαλονίκη σταδιακά από το τέλος του έτους μέχρι το καλοκαίρι του 2019. Αυτό θα επιτρέψει την είσοδο του Pendolino (ή Ασημένιου Βέλους) στη γραμμή και την επίτευξη του χρόνου των 3 ωρών και 20 λεπτών που προς το παρόν μοιάζει …διαστημική.

Επίσης περιμένουμε την επαναλειτουργία μετά από 10 χρόνια της γραμμής Κιάτο-Ροδοδάφνη που θα φέρει τη νέα διπλή γραμμή μέχρι το Αίγιο. Αυτό θα σημάνει την δρομολόγηση τραίνων που θα συνδέει την πρωτεύουσα με το Αίγιο.

Περιμένουμε την ολοκλήρωση της πώλησης της ΕΕΣΣΤΥ στην ΤΡΑΙΝΟΣΕ που θα σημάνει μία ακόμα νέα μέρα για την συντήρηση του τροχαίου υλικού και ο στόχος είναι ο εκμοντερνισμός και η ανασυγκρότησης της λειτουργίας των μηχανοστασίων εισάγωντας τεχνογνωσία από τους Ιταλικούς Σιδηροδρόμους και ανεβάζοντας επίπεδο.

Τέλος αναμένουμε την παρουσίαση του αναθεωρημένου επιχειρηματικού πλάνου της ΤΡΑΙΝΟΣΕ καθώς και ένα προσδιορισμό για τις επενδύσεις των 500εκατ.ευρώ που έχει δεσμευτεί η μητρική FS.

Νίκος Καραγιάννης-ypodomes.com