Δούρου: Επιτάχυνση των διαδικασιών για έργα υποδομής με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου

Την ανάγκη να ενισχυθεί ο δεύτερος βαθμός Τοπικής Αυτοδιοίκησης προκειμένου «να μην γίνεται έρμαιο μιας άτεγκτης και τυφλής γραφειοκρατίας, που αγνοεί τις ανάγκες των συμπολιτών μας υπακούοντας σε μια αυτοαναφορική λογική» τόνισε σήμερα η Περιφερειάρχης Αττικής, Ρένα Δούρου κατά την παρέμβασή της στην έναρξη των εργασιών του 5ου Τακτικού Συνεδρίου της Ένωσης Περιφερειών Ελλάδας με θέμα «Περιφερειακή Διακυβέρνηση: η Δύναμη των Περιφερειών, Δύναμη των Πολιτών».

Η ίδια επισήμανε πως απαιτείται η νομοθετική πρωτοβουλία της κυβέρνησης σε δύο επίπεδα. «Άμεσα, προκειμένου να επιταχυνθούν οι διαδικασίες των έργων υποδομής, όπως είναι τα αντιπλημμυρικά, με έκδοση Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου. Χρησιμοποιήθηκαν στο παρελθόν για να κοπούν μισθοί και συντάξεις. Για να απαξιωθεί η Πολιτική.

Μπορούν να χρησιμοποιηθούν σήμερα για να σωθούν ζωές αύριο. Για να δώσουμε νόημα στην πολιτική πράξη». «Και δεύτερον, πρέπει η κυβέρνηση να αλλάξει το ευρύτερο νομοθετικό πλαίσιο για να αποσαφηνιστούν ρόλοι και αρμοδιότητες και για να πάψουν οι αλληλοεπικαλύψεις υπουργείων, δήμων, περιφερειών, για έναν δρόμο ή μια πεζογέφυρα. Ή για ένα ρέμα. Ή για ένα νόμιμο ή παράνομο αυθαίρετο», υπογράμμισε η Περιφερειάρχης.

«Για να αποκτήσει π.χ. μια περιφέρεια με τα χαρακτηριστικά της Αττικής τον μητροπολιτικό χαρακτήρα που είναι απαραίτητος για να επιτελέσει την αποστολή της», σημείωσε χαρακτηριστικά προσθέτοντας ότι η Περιφέρεια Αττικής «έχει έγκαιρα και τεκμηριωμένα καταθέσει συγκεκριμένες προτάσεις στον δημόσιο διάλογο ενόψει της Συνταγματικής αναθεώρησης και της εκκρεμούσας μεταρρύθμισης του Καλλικρατικού πλαισίου».

Ακολουθούν βασικά σημεία από την παρέμβαση της Περιφερειάρχη:

– Είναι σπάνιες οι φορές, που ένα τακτικό συνέδριο συμπίπτει με μια τόσο κρίσιμη συγκυρία. Μια συγκυρία καθοριστικής σημασίας για το μέλλον της Τοπικής Αυτοδιοίκησης γενικά και της περιφερειακής αυτοδιοίκησης ειδικότερα. Μια συγκυρία που μας εγκαλεί όλους μας, αιρετούς του πρώτου και του δεύτερου βαθμού Τοπικής Αυτοδιοίκησης.

– Σε επίπεδο θεσμικό η σημερινή συγκυρία μας εγκαλεί σε σχέση με ένα συλλογικό στοίχημα: να προωθήσουμε εκείνες τις κρίσιμες μεταρρυθμίσεις του θεσμικού πλαισίου λειτουργίας και δράσης μας, που μπορούν να καταστήσουν την Τοπική Αυτοδιοίκηση παράγοντα ενός νέου μοντέλου ανάπτυξης με έμφαση στην πραγματική αποκέντρωση.

-Παράλληλα, η σημερινή συγκυρία μας εγκαλεί και σε ένα πρακτικό επίπεδο. Το επίπεδο της αποτελεσματικότητας. Το επίπεδο της αξιοπιστίας. Το επίπεδο της σοβαρότητας. Μακριά από τις κραυγές στα τηλεπαράθυρα. Μακριά από την εντυπωσιοθηρία. Μακριά από τα κούφια, χωρίς πρακτικό αντίκρισμα, λόγια.

– Εμείς στην Περιφέρεια Αττικής έχουμε κάνει, από την πρώτη στιγμή που αναλάβαμε την Περιφέρεια, τις επιλογές μας.

– Την εξυπηρέτηση όχι απλά των πολιτών, ως είθισται να λέγεται, αλλά του δημοσίου συμφέροντος, που ειδικά εμείς οι αιρετοί οφείλουμε να το υπηρετούμε χωρίς να υπακούμε στα κελεύσματα των ψηφοφόρων ορισμένοι από τους οποίους, στο πλαίσιο, μιας στρεβλής περί Δημοκρατίας αντίληψης, θεωρούν ότι όπως μας βαρούν τον ταμπουρά, πρέπει να χορεύουμε.

– Χωρίς δηλαδή να εφαρμόζουμε α λα καρτ το δημόσιο συμφέρον, το οποίο είναι ενιαίο και αδιαπραγμάτευτο. Γιατί πόσες καταπατήσεις, αυθαιρεσίες, μπαζώματα ρεμάτων, δεν έχουν γίνει νόμιμα για την εξυπηρέτηση ιδιωτικών μικροσυμφερόντων;

– Πόσοι και πόσοι αιρετοί δεν ευθυγραμμίστηκαν με απόψεις “επιτροπών κατοίκων”, όψιμα ευαισθητοποιημένων για τάδε ή το δείνα θέμα, περιβαλλοντικού, πολεοδομικού, ή άλλου είδους περιεχομένου; Και δυστυχώς αυτές τις περιπτώσεις τις συναντάμε όχι μόνο στην Αττική, αλλά σε όλη τη χώρα. Δείγματα μιας επικίνδυνης αντίληψης που υπονομεύει τη Δημοκρατία. Μιας στρεβλής αντίληψης βαθιά ριζωμένης στην κοινωνία εδώ και δεκαετίες.

– Και αυτή η κατάσταση μπορεί να αντιμετωπιστεί με μια δυναμική Συμμαχία όλων μας για το παρόν και το μέλλον της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Μιας Αυτοδιοίκησης σύγχρονης, διεκδικητικής, αποτελεσματικής που οικοδομεί γέφυρες, επικοινωνίας αλλά και ελέγχου και κριτικής τόσο με την κεντρική εξουσία όσο και με τις τοπικές εξουσίες. Μιας Αυτοδιοίκησης που ελέγχει πρώτα από όλα τον ίδιο της τον εαυτό. Με διαδικασίες κοινωνικής λογοδοσίας, με τεκμηριωμένη κριτική, και που παράλληλα δεν διστάζει να αναλάβει την ευθύνη, όταν αυτό επιβάλλεται από τα γεγονότα.