Απερρίφθη από το ΣτΕ άλλη μια προσφυγή για το Ελληνικό

Ακόμη μια προσφυγή για το Ελληνικό απερρίφθη από την ολομέλεια του ΣτΕ με δύο πρόσφατες αποφάσεις του, που αφορούν το θέμα ύπαρξης ή όχι δασικής έκτασης στην υπό εξέταση περιοχή του πρώην αεροδρομίου.

Με δύο αποφάσεις, τις υπ’ αριθμ. 666 και 667/2021, το ανώτατο δικαστήριο απέρριψε αιτήσεις ακυρώσεως κατοίκων της ευρύτερης περιοχής του Ελληνικού, που είχαν ισχυριστεί ότι τμήματα του Μητροπολιτικού Πάρκου είχαν δασικό χαρακτήρα, και επεδίωξαν την ακύρωση των πράξεων των δασικών αρχών, οι οποίες έκριναν το αντίθετο.

Συγκεκριμένα στην απόφαση μεταξύ άλλων, επισημαίνεται ότι όταν μια περιοχή, έστω δασικού χαρακτήρα, είχε αλλάξει προορισμό πριν από την ισχύ του Συντάγματος του 1975 και αυτό δεν είχε γίνει αυθαίρετα, αλλά βάσει διοικητικής πράξης εξοπλισμένης με το τεκμήριο νομιμότητας, η περιοχή αυτή δεν διέπεται, πλέον, από τη δασική νομοθεσία.

Το δικαστήριο κατά πλειοψηφία, απεφάνθη ότι δεν υπήρχε έδαφος υπαγωγής του Μητροπολιτικού Πόλου στο προστατευτικό καθεστώς της δασικής νομοθεσίας και, επομένως, δεν προχώρησε στην εξέταση για το αν ορισμένα τμήματά του θα μπορούσαν να εξαιρεθούν από τη δασική νομοθεσία ως τεχνητές φυτείες επί ιδιωτικού χορτολιβαδικού ακινήτου, σύμφωνα με τις σχετικές διατάξεις του ν. 4280/2014, όπως είχαν θεωρήσει τα δασικά όργανα.

Η πλειοψηφία των Συμβούλων Επικρατείας στηρίχθηκε σε δύο, κατά βάση, κανόνες που απορρέουν από τη δασική νομοθεσία και το Σύνταγμα. Σύμφωνα με την απόφαση, ο πρώτος κανόνας, που προκύπτει νομολογιακά, είναι ότι όταν μια περιοχή, έστω δασικού χαρακτήρα, είχε αλλάξει προορισμό πριν από την ισχύ του Συντάγματος του 1975 και αυτό δεν είχε γίνει αυθαίρετα, αλλά βάσει διοικητικής πράξης εξοπλισμένης με το τεκμήριο νομιμότητας, η περιοχή αυτή δεν διέπεται, πλέον, από τη δασική νομοθεσία.

Ο δεύτερος κανόνας, που επικαλείται το ΣτΕ, βρίσκει εφαρμογή και στις εκτός αεροδρομίου εκτάσεις του Μητροπολιτικού Πόλου. Σύμφωνα με αυτόν, δεν αποκλείεται αλλαγή προορισμού δασικής έκτασης με σκοπό την εφαρμογή χωροταξικού σχεδίου, που έχει θεσπιστεί σύμφωνα με το Σύνταγμα. Τέτοιο χωροταξικό σχέδιο είναι αυτό που επιτρέπει την αλλαγή προορισμού δασικής έκτασης, προβλέποντας, όμως, τα κατάλληλα περιβαλλοντικά αντισταθμίσματα.

Αυτό κρίθηκε από το δικαστήριο ότι συμβαίνει με το Σχέδιο Ολοκληρωμένης Ανάπτυξης του Ελληνικού, αλλά και τον προηγούμενο σχεδιασμό, που είχαν προβλέψει τη δημιουργία Μητροπολιτικού Πάρκου υπερδεκαπλάσιας επιφάνειας από το σύνολο των επιμέρους εκτάσεων αμφισβητούμενου δασικού χαρακτήρα, ενώ από τη στρατηγική μελέτη του σχεδίου έχει προβλεφθεί και οργανωμένη μεταφύτευση των κατάλληλων για το σκοπό αυτό δασικών φυτών από άλλα σημεία του Μητροπολιτικού Πόλου στο Πάρκο.