Ο σιδηρόδρομος Έβρου έγραψε ιστορία και κυκλοφορεί

Ένα βιβλίο αναφοράς στο παραδοσιακό μεταφορικό μέσο που έμελλε να σφραγίσει τις κοινωνικές και οικονομικές εξελίξεις στον Έβρο, από το Ορμένιο και τα Δίκαια μέχρι την Αλεξανδρούπολη, κυκλοφόρησε με τίτλο «Η ιστορία του Σιδηροδρόμου στον Έβρο».

Μετά από επισταμένη έρευνα ο Διαμαντής Μυρτσίδης, ξεδιπλώνει την ιστορία του θρυλικού μεταφορικού μέσου, που συμπληρώνει σχεδόν 150 χρόνια(1873-2023) διαδρομών.  Όπως αναφέρεται για αρκετές δεκαετίες μετά τη χάραξη των συνόρων των νέων κρατών, Ελλάδας και Τουρκίας, οι προερχόμενοι από το Τρίγωνο και από τα Δίκαια καθημερινά μετά τα Μαράσια οι Έλληνες έμπαιναν στο σιδηροδρομικό σταθμό του Κάραγατς, που για πενήντα χρόνια ήταν το πλέον κοσμοπολίτικο προάστιο της Αδριανούπολης-Edirne, για να ξαναμπούν στο ελληνικό έδαφος και στη Νέα Βύσσα. Η καρδιά της κοσμοπολίτικης σιδηροδρομικής παράδοσης θα συνέχιζε να χτυπάει για περισσότερα χρόνια στο σιδηροδρομικό σταθμό του Πυθίου, που ήταν επίσης κι ένα μοναδικό για όλη την περιοχή διοικητικό-σιδηροδρομικό κέντρο, μέχρι την απόλυτη παρακμή του τα τελευταία χρόνια.

Η ιστορία του σιδηρόδρομου στον Έβρο

“Με το τρένο δεν μεταφέρεσαι, με το τρένο ταξιδεύεις!”, σχολιάζουν τα μέλη του Συλλόγου « Φίλων Σιδηρόδρομου» που χαιρετίζουν την προσπάθεια του Διαμαντή Μυρτσίδη, γιού σιδηροδρομικού και ο ίδιος.

Ο Διαμαντής Μυρτσίδης, πτυχιούχος Παιδαγωγικών και Οικονομικών επιστημών, στο βιβλίο του επιχειρεί μια συνοπτική ιστορική αναδρομή, τις πρώτες προσπάθειες δημιουργίας της σιδηροδρομικής γραμμής στο παρελθόν και την εξέλιξη του δικτύου, που αποτελεί και το πρώτο υπεραστικό της χώρας. Ακολουθεί το ιστορικό και η περιγραφή των σιδηροδρομικών σταθμών του Έβρου και το βιβλίο ολοκληρώνεται με την παρουσίαση από το συγγραφέα των προτάσεων αναβάθμισης της γραμμής και της βιωσιμότητας της.

Φιλοξενούμενος στο ραδιόφωνο της ΕΡΤ Ορεστιάδας, ξεχώρισε ως ιστορικής σημασίας τους σταθμούς Πυθίου, Αλεξανδρούπολης και Διδυμοτείχου, τον μονώροφο λίθινο σταθμό των Λαγυνών , αλλά και τους ευρωπαϊκού τύπου σταθμούς Μέστης και Κίρκης.

Πηγές της έρευνας

Ακόμη η έρευνα που έχει κάνει δείχνει πως οι σταθμοί Αλεξανδρούπολης και Ορεστιάδας τις δεκαετίες 1990 και 2000 ήταν από τους πρώτους σε κίνηση στη Β. Ελλάδα τότε που ακόμα ο Έβρος ήταν ζωντανός, γι αυτό πεποίθησή του είναι πως «το τρένο δεν θα υπήρχε χωρίς τον άνθρωπο που ταξιδεύει , που εργάζεται ώστε να εξασφαλίζεται η ομαλή λειτουργία του συρμού.» Επισημαίνει ακόμη την υποστελέχωση του ΟΣΕ στην Ελλάδα που μόνο με ανανέωση του προσωπικού θα μπορούσε να βελτιωθεί με σκοπό να αναπτυχθεί μια περιοχή.

Ο Διαμαντής Μυρτσίδης ανέφερε, επίσης, ότι ενώ στη δεκαετία του 2000 καθημερινά υπήρχαν 8 ζεύγη δρομολογίων Αλεξανδρούπολη- Ορμένιο , ενώ σήμερα μόνο ένα δρομολόγιο εξυπηρετεί και αυτό μόνο από Δευτέρα μέχρι Παρασκευή.

Μας επισήμανε ακόμη, πως ο διάσημος σταθμός Πυθίου που αποτελούσε συγκοινωνιακό κόμβο που συνέδεε την Ευρώπη με την Ασία με κίνηση όλο το 24ωρο και δεκάδες υπαλλήλους να εργάζονται και να μένουν στο χωριό και με πλήθος άλλων υπηρεσιών που λειτουργούσαν όπως Αστυνομικό τμήμα, Ταχυδρομείο, ανταλλακτήριο χρημάτων κ.α, σήμερα μοιάζει με φάντασμα αφού τα χόρτα έχουν πνίξει την όψη του σταθμού, η πρόσβαση είναι δύσβατη, ενώ η αποθήκη φιλοξενεί πλέον τις υπηρεσίες του σταθμού που λειτουργούν κάποιες μέρες το μήνα.

Σημειώνεται ότι η μελέτη βασίστηκε πάνω σε ξενόγλωσση βιβλιογραφία γαλλική, τουρκική και Βουλγαρική , πάνω στις μαρτυρίες υπαλλήλων που πέρασαν από τον σιδηρόδρομο του Έβρου, σε αρχειακό υλικό του Συλλόγου Φίλων Σιδηροδρόμων, αλλά και στη συμβολή του καθηγητή του Ε. Μανωλά καθώς και του Δ. Κιηγμά που επιμελήθηκε φιλολογικά την έκδοση.