ΠΟΜΙΔΑ: “Ξεκαθάρισμα” στο ιδιοκτησιακό των ακινήτων για την ολοκλήρωση του Κτηματολογίου

Η ΠΟΜΙΔΑ ζητάει άμεση νομοθετική οριοθέτηση των αξιώσεων του Δημοσίου όσον αφορά στα εκτός σχεδίου ακίνητα της χώρας. Αυτό προτείνεται να γίνει με “πρότυπο” τη διάταξη 4 του ν. 3127/2003, η οποία αφορούσε το ιδιοκτησιακό ζήτημα των ακινήτων που ήταν εντός σχεδίου. Η ΠΟΜΙΔΑ παρουσιάζει την παραπάνω πρόταση ως προϋπόθεση για την ολοκλήρωση του Κτηματολογίου.

Με αφορμή την έναρξη της ψηφιακής πρόσβασης μηχανικών, επαγγελματιών και ιδιοκτητών ακινήτων στο Κτηματολόγιο, η ΠΟΜΙΔΑ με επιστολή προς την ηγεσία του υπουργείου Ψηφιακής Διακυβέρνησης και τη διοίκηση του Ελληνικού Κτηματολογίου, παραθέτει προτάσεις για τη βελτίωση της κτηματογράφησης και λειτουργίας του.

Οι ιδιοκτήτες προτάσσουν ως κύριο ζήτημα την αναγκαιότητα επίλυσης του ιδιοκτησιακού προβλήματος, βάζουν στο μικροσκόπιο το «τεκμήριο κυριότητας» του Δημοσίου και ζητούν ψαλίδισμα των αξιώσεων του Δημοσίου με νομοθετική ρύθμιση, στα εκτός σχέδια ακίνητα στο μοντέλο του άρθρου 4 του ν. 3127/2003

Άλυτο πρόβλημα

Η ΠΟΜΙΔΑ επισημαίνει, ότι ενώ προχωράει η διαδικασία κατάρτισης του Εθνικού Κτηματολογίου και των δασικών χαρτών, παραμένει άλυτο το πρόβλημα των περιουσιακών διεκδικήσεων του Δημοσίου εναντίον εκατοντάδων χιλιάδων ιδιοκτητών εκτός σχεδίου ακινήτων, «είτε ως περιουσίας του, είτε ως δήθεν δασικών! » αναφέρει χαρακτηριστικά. Υπογραμμίζει ότι η συνεχιζόμενη αναγνώριση «τεκμηρίου κυριότητας» κάθε ακινήτου στη χώρα υπέρ του Δημοσίου αντιβαίνει σε θεμελιώδεις αρχές της Ευρωπαϊκής και Διεθνούς έννομης τάξης (Σύμβαση της Ρώμης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, Διακήρυξη του ΟΗΕ, σωρεία αποφάσεων του Δικαστηρίου του Στρασβούργου, οι οποίες επιβάλλουν το σεβασμό των ιδιοκτησιακών δικαιωμάτων του απλού πολίτη και δεν αναγνωρίζουν προνομιακά δικαιώματα στα Κράτη σε βάρος των ίδιων των πολιτών τους.

Ιδιοκτησιακοί τίτλοι

Εξηγεί επίσης, ότι η διατήρηση του τεκμηρίου αυτού υποχρεώνει κάθε πολίτη, σε κάθε περίπτωση αμφισβήτησης της ιδιοκτησίας του από οποιαδήποτε δημόσια υπηρεσία, ιδιαίτερα δε τη δασική η οποία χαρακτηρίζει περίπου όλη τη χώρα ως δάσος, να ανατρέξει σε ιδιοκτησιακούς τίτλους αναγόμενους στον προπερασμένο αιώνα και συγκεκριμένα μέχρι και το έτος 1885, δηλαδή σε ιστορική εποχή κατά την οποία οι περισσότερες συναλλαγές ήταν προφορικές το δε μεγαλύτερο μέρος της χώρας μας δεν ανήκε καν στο τότε Ελληνικό κράτος

Εκατοντάδες χιλιάδες ενστάσεις

Τα προαναφερθέντα, έχουν ως αποτέλεσμα κατά την ΠΟΜΙΔΑ «αγανακτισμένοι πολίτες από όλη τη χώρα να είναι αναγκασμένοι να υποβάλουν εκατοντάδες χιλιάδες ενστάσεις τόσο στη διαδικασία της κτηματογράφησης, όσο και στη διαδικασία της ανάρτησης των δασικών χαρτών, και εν συνεχεία αγωγές στα αρμόδια δικαστήρια, σε αντιδικίες που διαρκούν πάνω από μία γενιά, γιατί το Δημόσιο αν και χάνει σε όλα τα κατώτερα δικαστήρια, προσφεύγει πάντοτε ακόμη και στον Άρειο Πάγο, πράγμα που οδηγεί σε ηλικιακή εξόντωση και οικονομική εξουθένωση τους πολίτες, καταστρέφοντας κυριολεκτικά τις ζωές τους… »

Το άρθρο 4 του ν.3127/2003

«Το 2003 μετά το πρωτοφανές φιάσκο της δήλωσης από το Δασαρχείο όλου σχεδόν του Δήμου Αγίας Παρασκευής και Χολαργού ως …δάσους, με αποτέλεσμα να αναγνωριστεί στην τότε πρώτη ανάρτηση το Ελληνικό Δημόσιο ως ιδιοκτήτης εκατοντάδων πολυκατοικιών και χιλιάδων διαμερισμάτων, το Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε., επί υπουργίας Βάσως Παπανδρέου, αναγκάστηκε να φέρει στη Βουλή τη διάταξη του άρθρου 4 του ν. 3127/2003, σύμφωνα με την οποία το Δημόσιο παύει να προβάλλει ιδιοκτησιακά δικαιώματα σε εντός σχεδίου ακίνητα επιφανείας έως 2.000 τ.μ., με συγκεκριμένες προϋποθέσεις»:

Ειδική Επιστημονική Επιτροπή

Σημειώνεται, ότι η ΠΟΜΙΔΑ αναφέρει, ότι την ίδια περίοδο που ψηφίστηκε το άρθρο 4 το αρμόδιο υπουργείο συνέστησε ειδική επιστημονική επιτροπή για να καταρτίσει προσχέδιο ρύθμισης του ιδιοκτησιακού προβλήματος των εκτός σχεδίου ακινήτων. Παρόλο που η πρόταση ολοκληρώθηκε και κατατέθηκε, ουδέποτε ψηφίστηκε: «Η Επιτροπή συνέταξε σχέδιο το οποίο πρότεινε θαρραλέα και λειτουργική λύση στο πρόβλημα αυτό, με προϋποθέσεις την ύπαρξη επί δεκαετία, νομίμων και μεταγραμμένων τίτλων στο όνομα του πολίτη, ή την πάροδο τριακονταετίας χωρίς τίτλους, αλλά την αδιάλειπτη καλόπιστη νομή και στις δύο περιπτώσεις, και με το βάρος της απόδειξης των προϋποθέσεων αυτών στον ιδιώτη.

Η πρόταση αυτή κατατέθηκε στη Διακομματική Επιτροπή της Βουλής, πλην όμως λόγω κομματικών αντιδικιών δεν υιοθετήθηκε νομοθετικά, με αποτέλεσμα το θέμα να μείνει εκκρεμές και να συνεχίσει να ταλανίζει την κοινωνία και την οικονομία της χώρας μας, παρεμποδίζοντας ουσιαστικά τόσο την κατάρτιση των δασικών χαρτών, όσο και την πρόοδο και ολοκλήρωση του Εθνικού Κτηματολογίου, και διατηρώντας την συναλλακτική ασφάλεια της αγοράς εκτός σχεδίου ακινήτου, σε πραγματικό «ραντεβού στα τυφλά» για κάθε ενδιαφερόμενο Έλληνα και ξένο επενδυτή. Ταυτόχρονα η διαδικασία κατάρτισης Κτηματολογίου και Δασικών Χαρτών μεταβάλλεται σε διαδικασία πραγματικής αρπαγής και λεηλασίας της ιδιωτικής ακίνητης περιουσίας από το Δημόσιο, το οποίο συνεχίζει να διεκδικεί τα πάντα, από τους πάντες και για πάντα».

Τι αναφέρει το άρθρο 4

Σε ακίνητο που βρίσκεται μέσα σε σχέδιο πόλεως ή μέσα σε οικισμό που προϋφίσταται του έτους 1923 ή μέσα σε οικισμό κάτω των 2.000 κατοίκων, που έχει οριοθετηθεί, ο νομέας του θεωρείται κύριος έναντι του Δημοσίου εφόσον:

α) νέμεται, μέχρι την έναρξη ισχύος του νόμου αυτού, αδιαταράκτως για δέκα (10) έτη το ακίνητο, με νόμιμο τίτλο από επαχθή αιτία, υπέρ του ιδίου ή του δικαιοπαρόχου του, που έχει καταρτισθεί και μεταγραφεί μετά την 23.2.1945, εκτός εάν κατά την κτήση της νομής βρισκόταν σε κακή πίστη, ή

β) νέμεται, μέχρι την έναρξη ισχύος του νόμου αυτού, το ακίνητο αδιαταράκτως για χρονικό διάστημα τριάντα (30) ετών, εκτός εάν κατά την κτήση της νομής βρισκόταν σε κακή πίστη.

Στο χρόνο νομής που ορίζεται στις περιπτώσεις α’ και β’ προσμετράται και ο χρόνος νομής των δικαιοπαρόχων που διανύθηκε με τις ίδιες προϋποθέσεις. Σε κακή πίστη βρίσκεται ο νομέας, εφόσον δεν συντρέχουν οι προϋποθέσεις του άρθρου 1042 του Α.Κ..

Οι διατάξεις της προηγούμενης παραγράφου εφαρμόζονται για ακίνητο εμβαδού μέχρι 2.000 τ.μ.. Για ενιαίο ακίνητο εμβαδού μεγαλύτερου των 2.000 τ.μ., οι διατάξεις της προηγούμενης παραγράφου εφαρμόζονται μόνο εφόσον στο ακίνητο υφίσταται κατά την 31.12.2002 κτίσμα που καλύπτει ποσοστό τουλάχιστον τριάντα τοις εκατό (30%) του ισχύοντος συντελεστή δόμησης στην περιοχή.

Αποφάσεις που εκδόθηκαν από τις επιτροπές ενστάσεων που προβλέπονται στα άρθρα 6, 7 και 10 του Ν. 2308/1995, με τις οποίες αναγνωρίζονται δικαιώματα του Δημοσίου σε ακίνητα που εμπίπτουν στις διατάξεις της παραγράφου 1, επανεξετάζονται σύμφωνα με τις διατάξεις της παραγράφου αυτής, μέσα σε προθεσμία τριών (3) μηνών από την έναρξη ισχύος του παρόντος. Με απόφαση του Υπουργού Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημόσιων Έργων καθορίζεται η διαδικασία επανεξέτασης και κάθε αναγκαία λεπτομέρεια για την εφαρμογή της παραγράφου αυτής.»