Κεφαλογιάννη: «Οι Αθηναίοι έχουν δικαίωμα στην ασφάλεια»

Κριτική στους κυβερνητικούς χειρισμούς σχετικά με τα φαινόμενα παραβατικότητας που παρατηρούνται σε σημεία του κέντρου της Αθήνας, άσκησε η βουλευτίνα και τομεάρχης Πολιτισμού και Αθλητισμού της ΝΔ, Όλγα Κεφαλογιάννη με άρθρο της σε ειδησεογραφικό ιστότοπο. Αναλυτικά:

«Το ζήτημα της παραβατικότητας και της καταπολέμησης της εγκληματικότητας στα χρόνια της κρίσης έχει αναχθεί δικαίως σε μείζον. Η επιδείνωση όμως του αισθήματος ανασφάλειας των Αθηναίων πολιτών και η προκλητική αδράνεια στη ραγδαία έξαρση των κρουσμάτων βίας, έχουν πλέον πολιτική ταυτότητα και αφορούν την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.

Στη χώρα μας, η κρίση δεν είναι μόνο δημοσιονομική. Είναι κοινωνική και αξιακή. Το γεγονός αυτό όμως, δεν είναι άλλοθι για υπεραπλουστεύσεις. Αξίζει να ρίξει κανείς μια πιο προσεκτική ματιά στα ποσοτικά, αλλά κυρίως στα ποιοτικά χαρακτηριστικά της αυξανόμενης εγκληματικότητας, αλλά και να αναζητήσει με σοβαρότητα τις αιτίες.

Τα τελευταία τρία χρόνια στην Αθήνα, καταγράφεται ένα μωσαϊκό παραβατικότητας, με την πολιτεία να καταστέλλει τα αντανακλαστικά της από άποψη και ιδεολογία. Οι καταδρομικές επιθέσεις σε δημόσια κτήρια, οι ληστείες σε σπίτια και επιχειρήσεις, η καταστροφή περιουσιών, είναι η νέα πραγματικότητα. Οι πολίτες της πρωτεύουσας, αλλά και οι επισκέπτες της, βιώνουν  τις συνέπειες και την απραξία του μεγάλου απόντα.  Της πολιτείας. Η πόλη είναι στη δίνη γενικευμένων και ποικίλων φαινομένων εντεινόμενης βίας. Τα παραδοσιακά άβατα αντί να μειώνονται, διευρύνονται. Τα φαινόμενα ασυδοσίας επεκτείνονται σε όλο το κέντρο της πόλης.

Η Πατησίων, η Τοσίτσα, η οδός Μαυροματαίων, αλλά και όλη η έκταση του Πεδίου του Άρεως, είναι εστίες παραβατικότητας ιδιάζουσας σημασίας που προσκρούουν σε κάθε λογική προστασίας και διαφύλαξης των δικαιωμάτων ευαίσθητων κοινωνικών ομάδων. Η ανοχή των αρμόδιων σ’ αυτή την κατάσταση συνιστά εκτροπή από το σύστημα κανόνων δικαίου που διέπουν μια ευρωπαϊκή δημοκρατική πολιτεία. Αλλά και οι περιοχές πέριξ των Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων της Αθήνας, βρίσκονται, με τις ευλογίες των υπευθύνων, σε κλοιό παρεμπορίου, επιθέσεων και εικόνων εξαθλίωσης.

Μέσα σε αυτό το ακραίο περιβάλλον, ο αρμόδιος αναπληρωτής υπουργός έχει επαναπαυθεί πίσω από μία επιλεκτική ανάγνωση αριθμών, επιμένοντας να υποβαθμίζει ό,τι διαταράσσει την κοινωνική ομαλότητα. Χρησιμοποιεί ως εργαλείο αποπροσανατολισμού, για την εξυπηρέτηση των επικοινωνιακών του στόχων, στατιστικά στοιχεία, χωρίς να προχωρεί στην περαιτέρω, απαραίτητη για την εξαγωγή ασφαλών συμπερασμάτων, ανάλυση των ποιοτικών τους χαρακτηριστικών. Αγνοεί το νέο, εμπεδωμένο, αίσθημα ανασφάλειας των πολιτών. Αρνείται να ακούσει.

Αρκείται να δημιουργεί κρίσεις, άλλοτε με τα όργανα της αστυνομίας για αδυναμία εκτέλεσης επιχειρησιακών σχεδίων, και άλλοτε απαξιωτικά με την τοπική αυτοδιοίκηση. Η ασφάλεια της πόλης γίνεται παιχνίδι  επικοινωνιακών τεχνασμάτων με σκοπό τη μετάθεση ευθυνών.

Έτσι, στην Αθήνα κλιμακώνονται τα τρία τελευταία χρόνια φαινόμενα γκετοποίησης, παραβατικότητας και εγκατάλειψης. Η πόλη ερημώνει γιατί απαξιώνεται από την κυβέρνηση. Η κορύφωση της κρίσης, από  το τρίτο, «αριστερό» και ακριβότερο για τον Έλληνα πολίτη μνημόνιο, συναντιέται με την πολιτική αδράνειας και συστηματικής στρέβλωσης της πραγματικότητας. Αυτή όμως είναι αμείλικτη και οι ιθύνοντες, μέσω της συστηματικής άρνησης τους να την αντιμετωπίσουν, γίνονται μοιραία ηθικοί αυτουργοί των αυξανόμενων φαινομένων ερήμωσης και εγκατάλειψης της πόλης.

Τώρα, όσο ποτέ άλλοτε, χρειάζονται άμεσες παρεμβάσεις, στο πλαίσιο ενός ευρύτερου και πολυεπίπεδου στρατηγικού σχεδίου προστασίας της Αθήνας. Η προώθηση συντεταγμένου σχεδίου λήψης ενισχυμένων μέτρων κυρίως πρόληψης των κρουσμάτων έκνομης συμπεριφοράς, είναι αναγκαία και δεν μπορεί να καθυστερήσει άλλο. Κάποτε, η κυβέρνηση πρέπει να εγκαταλείψει τις ιδεοληπτικές αγκυλώσεις της και να επιδιώξει την επαφή της με την πραγματικότητα. Στην κατεύθυνση αυτή, πρέπει να γίνει απολύτως κατανοητό, ότι κάθε προσδοκία αναβάθμισης της πόλης σχετίζεται πάνω από όλα με την υποχρέωση της πολιτείας να εμπεδώσει και πάλι το αίσθημα ασφάλειας στους πολίτες της. Η διαμόρφωση συνθηκών πρόληψης εγκληματικών πράξεων είναι θέμα πολιτικής βούλησης.

Οι Αθηναίοι έχουν δικαίωμα στην ασφάλεια.»