Δενδροφύτευση στο «Πάρκο Αντώνης Τρίτσης» την Κυριακή 17/12

Το Μητροπολιτικό Πάρκο «Αντώνης Τρίτσης» βρίσκεται στο δυτικό τμήμα του ιστού της Αθήνας μεταξύ των Δήμων Ιλίου-Καματερού-Αγίων Αναργύρων και εκτείνεται σε έκταση περίπου 1.000 στρεμμάτων. Σε μία ήδη πυκνοδομημένη περιοχή κρίνεται αναγκαία, όχι μόνο η διατήρηση, αλλά και η επέκταση της υπάρχουσας χλωρίδας.

Η παρουσία των δέντρων επηρεάζει σημαντικούς λειτουργικούς παράγοντες, όπως το μικροκλίμα της περιοχής και την προστασία του εδάφους από τη διάβρωση. Καθώς οι περισσότεροι υγρότοποι του Λεκανοπεδίου έχουν συρρικνωθεί, οι λίμνες του πάρκου αναδεικνύονται σε κυρίαρχο χαρακτηριστικό τοπίο και προσελκύουν τα πουλιά που έχουν ανάγκη το υγρό στοιχείο. Όμως, εξίσου σημαντική για την παρουσία των πουλιών είναι και η ποικιλομορφία στη βλάστηση.

Όλα τα παραπάνω, καθιστούν απαραίτητη την επέκταση της δεντροφύτευσης στο Πάρκο. Βασικά κριτήρια για την επιλογή των δέντρων είναι η ανθεκτικότητά τους στην ατμοσφαιρική ρύπανση, οι περιορισμένες εδαφικές απαιτήσεις τους, αλλά και η παραγωγή τροφής για τα πουλιά του Πάρκου. Για το σκοπό αυτό επιλέχθηκαν τα παρακάτω είδη δέντρων:

Πλατάνια (Platanus orientalis)

Το είδος αυτό χρησιμοποιείται σε περιοχές με προβλήματα ρύπανσης, ξηρασίας και ειδικών εδαφοκλιματικών συνθηκών. Παρουσιάζει γρήγορο ρυθμό ανάπτυξης, καλλιεργείται σε όλα τα εδάφη και είναι ανθεκτικό είδος στις περιβαλλοντικές συνθήκες που επικρατούν στο λεκανοπέδιο. Επιλέχθηκε να τοποθετηθεί περιμετρικά της λίμνης και σε απόσταση τέτοια ώστε να μην υπάρχει κίνδυνος καταστροφής των μεμβρανών στεγανοποίησης της λίμνης. Η καλλωπιστική του αξία οφείλεται στην ογκώδη ανάπτυξή του, στο σχήμα και το χρώμα των φύλλων (ιδιαίτερα τους φθινοπωρινούς μήνες).

Σοφόρα (Sophora japonica)

Όπως και τα πλατάνια έτσι και η σοφόρα είναι ιδανική για την περιοχή λόγω της ανθεκτικότητας της στην ατμοσφαιρική ρύπανση. Δεν έχει ιδιαίτερες εδαφικές απαιτήσεις και παρουσιάζει ανθεκτικότητα στις χαμηλές θερμοκρασίες.

Μουριά (Morus nigra)

Η μουριά είναι ένα ακόμη δέντρο αρκετά ανθεκτικό στις δύσκολες συνθήκες της υποτροπικής και εύκρατης ζώνης όπου καλλιεργείται και σε εδάφη ποικίλης σύνθεσης. Οι καρποί της αποτελούν ιδανική τροφή για τα πουλιά του Πάρκου.

Ψευδοπιπεριά (Schinus mollis)

Αειθαλές δένδρο σφαιρικής κόμης. Τα φύλλα του είναι σύνθετα, πράσινα και χαρίζουν μια ελκυστική κρεμοκλαδή εμφάνιση. Χαρακτηριστικοί είναι οι κόκκινοι κρεμαστοί καρποί του, οι οποίοι διατηρούνται μέχρι και τον Δεκέμβριο δίνοντας ένα ιδιαίτερο χρώμα στο πάρκο. Προσαρμόζεται σε ηλιόλουστες θέσεις και σε όλα τα εδάφη.

Πεύκο (Pinus pinea)

Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά δέντρα της Μεσογείου, ανθεκτικό στις συνθήκες μιας πόλης αλλά και στους ισχυρούς ανέμους (λειτουργεί άριστα και ως ανεμοφράχτης), τη ζέστη, τη ξηρασία και τις υψηλές θερμοκρασίες.

Έπειτα από επιτόπια παρατήρηση της περιοχής του Πάρκου στην περίμετρο της 6ης λίμνης και με σεβασμό στις αρχικές μελέτες οργάνωσης του Πάρκου (Παπαγιάννης, 1995), επιλέχθηκαν από τους Φίλους του Πάρκου και με τη βοήθεια των γεωπόνων Μαρίας Δρίτσα (ΕΔΡΑ) και Τάκη Γεωργόπουλο (ΑΣΔΑ) τα παραπάνω είδη δέντρων. Οι αποστάσεις φύτευσης των φυτών θα είναι 4Χ4 μέτρα, άρα συνολικά 140 δεντρύλλια.

Η κατανομή θα είναι ως εξής: 1) 35 πλατάνια, 2) 20 σοφόρες, 3) 20 μουριές, 4) 20 ψευδοπιπεριές και 5) 45 πεύκα.