Αιώνιες …Μακέτες τα νέα ΚΤΕΛ Ελαιώνα και η κατασκευή Κεντρικού Σιδηροδρομικού Σταθμού

Μία πόλη, δύο όψεις. Αυτό θα μπορούσε κάλλιστα να πει κάποιος για την Αθήνα βλέποντας τις συγκοινωνιακές της υποδομές. Από τη μία πλευρά βλέπουμε ένα ικανοποιητικό λιμάνι, ένα εξαιρετικό Αεροδρόμιο, ένα σχετικά ικανοποιητικό δίκτυο αστικών μέσων μεταφοράς.

Από την άλλη έχουμε δύο μεγάλες ελλείψεις που η Αθήνα δεν φαίνεται να μπορεί να κάνει κάτι, τουλάχιστον σύντομα. Τόσο ο Κεντρικός Σιδηροδρομικός Σταθμός της πόλης όσο και ο Τερματικός Σταθμός (δύο διαθέτει η πόλη) των ΚΤΕΛ είναι τα δύο πολύ αδύναμα σημεία της πρωτεύουσας της χώρας που επείγει να τα δει άμεσα.

Στην περίπτωση του τρένου η σημειακή αλλαγή της ΤΡΑΙΝΟΣΕ από την κρατική αγκαλιά στην ιδιωτικοποίηση της δείχνει ότι κάτι πρόκειται να αλλάξει. Δεν συμβαίνει το ίδιο όμως και με τον Κεντρικό της Σταθμό. Ο “Σταθμός Λαρίσης” όπως έχει επικρατήσει να λέγεται αλλά στην πραγματικότητα ο ΚΣΣ Αθήνας όπως θα έπρεπε να λέγεται έχει ένα πολύ κακό πρόσωπο.

Από τη μία έχουμε τα πολυετή έργα που αφορούν όμως τις γραμμές και την εγκατάσταση ηλεκτροκίνησης που δείχνουν να ολοκληρώνονται. Από την άλλη έχουμε τη λειτουργία ενός τελείως ακατάλληλου κτιρίου που δεν αρμόζει στον κεντρικό σταθμό μιας σύγχρονης Ευρωπαϊκής πρωτεύουσας. Αν και έχουν ξεκινήσει από το 2000 πολλές προτάσεις για την παραχώρηση του Σταθμού και την Αξιοποίηση του εμπορικά στα πρότυπα αντίστοιχων σταθμών της Ευρώπης, μέχρι τώρα δεν έχει προχωρήσει τίποτα και το πιο δυσάρεστο είναι ότι και στο κοντινό μέλλον δεν φαίνεται να προχωρά κάτι σε αυτή την κατεύθυνση.

Στην περίπτωση του Κεντρικού Σταθμού της Αθήνας, εδώ και τουλάχιστον 12 χρόνια είχαν παρουσιαστεί σχέδια για την μετατροπή του σε ένα μεγάλο συγκοινωνιακό hub με πολλαπλές εμπορικές χρήσεις αλλά όλες έπεσαν στο κενό, μεταξύ των οποίων και προτάσεις για υλοποίηση με παραχώρησης. Το βέβαιο είναι ότι θα μπορούσε να υπάρξει μία μεγάλη αναβάθμιση και της ευρύτερης σήμερα υποβαθμισμένης περιοχής που μαζί με ένα νέο σύγχρονο σταθμό θα προσέλκυε πολλές νέες εμπορικές χρήσεις. Προς το παρόν η στασιμότητα στο θέμα δεν αφήνει αισιόδοξες προβλέψεις.

Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΚΤΕΛ ΕΛΑΙΩΝΑ
Εδώ έχουμε ακόμα μία περίπτωση αιώνιας μακέτας καθώς τα σχέδια έχουν ξεκινήσει πριν τους Ολυμπιακούς της Αθήνας το 2004. Μιλάμε για την κατασκευή ενός νέου Σύγχρονου Τερματικού Σταθμού ΚΤΕΛ στην περιοχή του Ελαιώνα. Σύμφωνα με το Ρυθμιστικό Σχέδιο Αττικής, ο σταθμός του Ελαιώνα θα αντικαταστήσει τους σημερινούς τερματικούς σταθμούς του Κηφισού και της Λιοσίων. Επίσης εκεί θα μεταφερθεί η αφετηρία των λεωφορείων της Δυτικής Αττικής, του ΚΤΕΛ Αττικής από το Θησείο και οι διεθνείς λεωφορειακές γραμμές που βρίσκονται διάσπαρτες στο Μεταξουργείο.

Η κατάσταση των σημερινών τερματικών σταθμών είναι επιεικώς απαράδεκτη με συνθήκες που θυμίζουν άλλες, όχι Ευρωπαϊκές πόλεις, δίχως πρόσβαση στο δίκτυο συγκοινωνιών της χώρας που στην ουσία αποδυναμώνει το έργο τους. Το παράδοξο είναι ότι σε επίπεδο οχημάτων η κατάσταση είναι εξαιρετική.

Πολλά έχουμε ακούσει, πολλά έχουν εξαγγελθεί, όμως τελικά μέχρι σήμερα το αποτέλεσμα παραμένει μόνο θεωρητικό. Τα τελευταία 2 χρόνια γίνεται και πάλι κουβέντα για μία πιθανή χρηματοδότηση από το Πακέτο Γιουνκέρ, όμως και πάλι δεν φαίνεται κάτι στον ορίζοντα.

Θα πρέπει να εξηγήσουμε ότι στην περίπτωση της Αθήνας, με πληθυσμό 4,5εκατ.κατοίκων, των 5εκατ.τουριστών και του άγνωστου αριθμού εσωτερικών επισκεπτών ανά έτος, ο όρος της συνδυασμένης μεταφοράς δεν υφίσταται.

Ο Κεντρικός Σταθμός συνδέεται με το Σταθμό Μετρό “Σταθμός Λαρίσης”, που όμως δεν ενώνονται μεταξύ τους με απευθείας υπόγεια σύνδεση (πρόκειται να γίνει με εργολαβία που προετοιμάζεται αυτή την εποχή), ενώ έχει την αστοχία να μην διαθέτει κυλιόμενες κλίμακες ανόδου-καθόδου, σε ένα σταθμό όπου ένας στους δύο έχει μαζί του αποσκευές…

Οι δύο τερματικοί ΚΤΕΛ, είναι πολύ μακριά από σταθμούς Μετρό και δεν υπάρχει κανένας τρόπος πλην των ταξί για να συνεχίσει κάποιος το ταξίδι του προς τον τελικό του προορισμό, πράγμα μάλλον πρωτοφανές για το μέγεθος της πόλης και τις ανάγκες που εξυπηρετεί.

Το μέλλον και των δύο περιπτώσεων θα κριθεί από την πολιτική βούληση του να βρεθεί τρόπος υλοποίησης ή παραμονής τους στη σημερινή, όχι και τόσο κολακευτική, κατάσταση.

Νίκος Καραγιάννης-ypodomes.com
Ακολουθήστε τον Νίκο Καραγιάννη στο twitter