Ιόνια Οδός: Η νέα απελευθέρωση της Ηπείρου (από τα οδικά της δεσμά)

Η χθεσινή παράδοση του νέου τμήματος του Αυτοκινητόδρομου της Ιόνιας Οδού από τη Φιλιππιάδα μέχρι την Πέρδικα Ιωαννίνων, ήταν ίσως η πιο ιδιαίτερη, η πιο φορτισμένη παράδοση σε λειτουργία δρόμου εδώ και χρόνια.

Καταρχάς μιλάμε για το πρώτο τμήμα αυτού του κλειστού αυτοκινητόδρομου που παραδίδεται στον Νομό Ιωαννίνων. Ακόμα όμως και αυτό το γεγονός ίσως να φαίνεται πολύ πεζό για κατοίκους άλλων περιοχών όμως πραγματικά, η χθεσινή παράδοση σε λειτουργία ήταν συγκινητική. Δεν έχω ξαναδεί τέτοια κινητοποίηση, τέτοιο ενθουσιασμό για την έλευση της Ιόνιας Οδού, μία ανάσα πριν τα Ιωάννινα.

Εδώ στο ypodomes.com το τελευταίο διάστημα καταγράφουμε μία μεγάλη “έκρηξη” ανυπομονησίας, με τηλέφωνα, mail, μηνύματα στο facebook σχετικά με τη λειτουργία αυτού του τμήματος. Η προετοιμασία για την τελετή εγκαινίων είχε ξεκινήσει από την Τρίτη το μεσημέρι όταν ξεκίνησε η δημοσιογραφική αποστολή από την Αθήνα για τα Ιωάννινα. Όταν ήρθε η πρόσκληση, θυμήθηκα ότι έχω να πάω στην περιοχή οδικώς περίπου 10 χρόνια. Θυμόμουν αμυδρά ότι το τμήμα Αντίρριο-Αμφιλοχία είναι πολύ στενό, και ότι μετά την Άρτα ο δρόμος είναι εξαιρετικά όμορφος αλλά παγίδα θανάτου για τους οδηγούς.

Περάσαμε από τα ατελείωτα εργοτάξια της Κορίνθου-Πατρών, οδηγηθήκαμε στο νέο τμήμα της Ιόνιας μέχρι την Αμφιλοχία και μετά άρχισε ο οδηγικός Γολγοθάς. Φτάνοντας στην Άρτα, λόγω της ανάγκης “κουμπώματος” του υπάρχοντος δρόμου με το νέο τμήμα,  μας “πέταξε” στην παλιά πλέον εθνική οδό. Ήταν περίπου 7 το απόγευμα οπότε είχε ήδη σκοτεινιάσει.

Ομολογώ ότι περνώντας ξανά από αυτόν τον δρόμο ξαναθυμήθηκα γιατί δεν ήθελα να τον χρησιμοποιώ. Δρόμος στενός, κάκιστο οδόστρωμα, δύσβατη περιοχή, ορεινή, μπροστά συνεχώς νταλίκες τις οποίες έπρεπε να κάνεις εξαιρετικά επικίνδυνες προσπεράσεις. Σε όλη τη διαδρομή υπήρχε άγχος για το πότε -επιτέλους- θα φτάσουμε.

Σκέφτηκα, πως μπορούν οι Ηπειρώτες (και όχι μόνο) να οδηγούν σε αυτήν την κατ`ευφημισμόν εθνική οδό. Γιατί μπορεί η εθνική να είναι σε κακή κατάσταση και στο νότιο τμήμα στην Αιτωλοακαρνανία, αλλά όταν έχεις την εμπειρία της Ηπείρου…

Η απόσταση Άρτα-Γιάννενα μας πήρε περίπου 1 ώρα και 15 λεπτά, όντας εγκλωβισμένοι πίσω από ένα κομβόι φορτηγών, σε μία συνεχή ανηφόρα με μηδενική ορατότητα καθώς δεν υπήρχαν φώτα αλλά μαύρο, πυκνό σκοτάδι που έκανε την οδήγηση δύσκολη, σχεδόν βασανιστική.

Τότε συνειδητοποίησα γιατί υπάρχει αυτή η ανυπομονησία που δεν την έχω βιώσει σε άλλο έργο στη χώρα (ούτε καν στο Μετρό Θεσσαλονίκης που είναι ένα από τα αιώνια έργα). Κατάλαβα γιατί έχει τόσο μεγάλη σημασία για την Ήπειρο η λειτουργία της Ιόνιας Οδού.

Αυτό που υπήρχε τόσα χρόνια στην Ήπειρο, δεν ήταν θυμός ή γκρίνια όπως σε άλλες περιοχές που κατασκευάζονται δρόμοι. Υπήρχε μία ιώβια υπομονή, μία καρτερική σχεδόν υπομονή, για την έλευση του νέου δρόμου. Βλέπετε, όταν οι δρόμοι που είχες μέχρι χθες ήταν αυτό που κλασικά λέμε “καρμανιόλα” και επί δεκαετίες δεν υπήρχε μία βελτίωση, η χθεσινή μέρα γίνεται αυτομάτως σημαντική, τεράστια. Είναι σαν να πηγαίνεις από την ερασιτεχνική κατηγορία στο Champions League. Αυτό έγινε χθες. 

Από εχθές το μαρτύριο της οδήγησης σε αυτή την εθνική οδό, πέρασε στην ιστορία, τουλάχιστον όσον αφορά το τμήμα μεταξύ των δύο μεγαλύτερων αστικών κέντρων της Ηπείρου, των Ιωαννίνων και της Άρτας. Εξάλλου μετά την Πέρδικα κατεβαίνεις στην “ισιάδα” μόλις 15χλμ από τα Ιωάννινα.

Ο νέος αυτοκινητόδρομος, με το σύγχρονο ασφαλές οδόστρωμα, με 2 φαρδιές λωρίδες ανά κατεύθυνση θα κάνει τους Γιαννιώτες και γενικά τους Ηπειρώτες, να ξεχάσουν γρήγορα τις δεκαετίες ταλαιπωρίας, όταν έβλεπαν στην Ανατολική πλευρά της χώρας, να λειτουργούν όλο και περισσότερα νέα τμήματα αυτοκινητόδρομων και να συνειδητοποιήσουν ότι ήρθε η ώρα να βγουν από τα δικά τους “οδικά δεσμά”.

Η χθεσινή μέρα, μία ημέρα μετά την ιστορική μέρα απελευθέρωσης της πόλης, ήταν και πάλι ιστορική. Ήταν η μέρα που τα Ιωάννινα αλλά και γενικά η Ήπειρος γιόρταζαν άλλη μία απελευθέρωση, αυτή τη φορά οδική. Η οδηγική εμπειρία από εχθές είναι τελείως διαφορετική. Ασφάλεια, ταχύτητα και σύγχρονος δρόμος αντικατέστησαν την καρμανιόλα που λεγόταν εθνική.

Κάποιος παρευρισκόμενος συζητούσε δίπλα μου στο χώρο των εγκαινίων και έλεγε “πριν έρθω εδώ σκεφτόμουν ότι θα συνεχίσω να χρησιμοποιώ τον παλιό δρόμο γιατί δεν θα έχει διόδια. Τώρα που οδήγησα τον καινούργιο, αυτό που έχω να πω είναι ότι δεν πρόκειται να ξαναπάω από εκεί ούτε για πικ-νικ. Αυτός είναι δρόμος, επιτέλους εκσυγχρονιζόμαστε”. Ομολογώ ότι συγκινήθηκα, δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα έχει τόσο μεγάλη αξία ένας δρόμος σε μία περιοχή. Τελικά έχει όμως.

Να ευχηθούμε μέχρι το καλοκαίρι η Ιόνια Οδός να έχει τελειώσει στο σύνολο της και μαζί με την Ολυμπία να δημιουργήσουν ένα ασφαλή αυτοκινητόδρομο που θα συνδέει τα Ιωάννινα με την Αθήνα σε 3,5 ώρες και την Άρτα με την Αθήνα σε μόλις 3 ώρες. Άλλωστε μετά από τόσα χρόνια κατασκευής, υπομονής, προβλημάτων και αναμονής, η απελευθέρωση της Ηπείρου, από τα οδικά της δεσμά έχει ήδη αρχίσει. Η ιστορία γράφτηκε.

Νίκος Καραγιάννης-ypodomes.com
Ακολουθήστε τον Νίκο Καραγιάννη στο twitter

Υ.Γ. Όσοι σκέφτεστε να φύγετε για το τριήμερο της Καθαράς Δευτέρας και πιστεύετε ότι τα Ιωάννινα είναι μακριά, ξανασκεφτείτε το. Έχουν έρθει πολύ πιο κοντά από όσο φαντάζεστε. Καλό τριήμερο.